(او تقول لو ان الله هدینی لکنت من المتقین ): (و یا می گوید: اگر خدا مراهدایت کرده بود از پرهیزگاران بودم ) [ نظرات / امتیازها ]

در این آیه می فرماید: ((و مبادا بگوید: اگر خداوند مرا هدایت مى کرد از پرهیزگاران بودم )) (او تقول لو ان الله هدانى لکنت من المتقین ).
این سخن را گویا زمانى مى گوید که او را به پاى میزان حساب مى آورند، گروهى را مى بیند که با دست پر از حسنات به سوى بهشت روانه مى شوند، او نیز آرزو مى کند در صف آنان باشد و همراه آنان به سوى نعمتهاى الهى برود. [ نظرات / امتیازها ]

قوله تعـــالی: {أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانی‏ لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقینَ}
در این آیه میفرماید: این بیان و انذار برای آنست تا کسی از شدت پشیمانی نگوید اگر خــــداوند مرا به لطف خویش راهنمائی میفرمود من از پرهیزکاران میشدم.
ابن آشوب ذیل آیه فوق از حضرت باقر ع روایت کرده فرمود: مراد از هدایت ولایت امیرالمؤمنین ع است. [ نظرات / امتیازها ]

أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ (57)

أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانِی‌: یا گوید اگر خداى هدایت نمودى مرا، لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ‌: هر آینه مى‌بودم از پرهیزکاران، و مشرک نمى‌شدم.

تنبیه:

هدایتى که متمنى قائل باشد از سه قسم باشد: 1- بر وجه الجاءو اجبار. 2- بر سبیل الطاف. 3- به طریق وحى. اما اول- از حکمت و مصلحت خارج است. اما دوم- به جهت عدم استعداد و اهلیت الطاف از دائره لطف بیرون است. اما سوم- اگرچه متحقق بود لکن به جهت انکار و عناد، اعراض از آن نموده تابع آن نشدند تا مهتدى شوند، پس این گفتار که از او صادر شود یا به جهت تحیر خواهد در امر خود، یا به جهت تعلل او به چیزى که فایده به او نرساند به طریق تعلل کفار به اغواى رؤسا و شیاطین [ نظرات / امتیازها ]