کلمه «نتق» به معناى از بیخ و بن کندن چیزى است. [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «ظلة» به معناى ابر و یا سقف و هر چیزى است که سایه بیفکند. [ نظرات / امتیازها ]

در تفسیر قمى (ج 1 ص 246) در معناى «وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ ...» گفته است: امام صادق (علیه السّلام) فرموده: وقتى تورات بر بنى اسرائیل نازل شد بنى اسرائیل زیر بار آن نرفتند، خداوند کوه طور را از جاى کند و بر بالاى سرشان نگهداشت و فرمود: اگر قبول نکنید کوه را بر سرتان مى‏کوبم، بنى اسرائیل در حالى که سرهایشان را از ترس دزدیده بودند ناگزیر تورات را پذیرفتند. [ نظرات / امتیازها ]

در احتجاج (ج 2 ص 64) از ابى بصیر روایت کرده که گفت: روزى مولانا ابو جعفر محمد بن على (علیه السّلام) در حرم نشسته بود و جماعتى از دوستانش دورش حلقه زده بودند، در این میان طاووس یمانى با یک دسته از اصحابش نزدیک شد و به حضرت عرض کرد: اجازه مى‏دهى سؤالى بکنم؟ حضرت فرمود: اذنت دادیم بپرس، طاووس یکى پس از دیگرى سؤالاتى مى‏کرد و جواب خود را مى‏گرفت، از جمله سؤالاتى که کرد یکى این بود که مرا خبر ده از طائرى که بالا رفت و قبل از آن و بعد از آن چنین طائرى بالا نرفت و قرآن هم آن را ذکر کرده؟ حضرت فرمود: کوه طور سینا بود که خداوند آن را بر بالاى سر بنى اسرائیل نگاه داشت، و آن کوه با همه اطراف خود بر سر ایشان سایه افکند، و بنى اسرائیل از سایه افکندنش عذاب‏هاى گوناگونى دیدند تا سرانجام تورات را قبول کردند، و اینکه گفتى قرآن نیز از آن خبر داده آیه «وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ» است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

در اینجا دو سؤ ال پیش مى آید که در سوره بقره به آنها و پاسخ آنها اشاره کرده ایم و فشرده آنرا در اینجا مى آوریم .
سؤ ال اول - آیا پیمان گرفتن در این حال جنبه اجبارى ندارد؟
پاسخ - شک نیست که در آن حال یکنوع اضطرار بر آنها حکومت میکرده ، ولى مسلما بعدا که خطر برطرف شد ادامه راه را با اختیار خود مى توانستند انتخاب کنند.
به علاوه اجبار و اکراه در عقیده معنى ندارد ولى در برنامه هاى عملى که ضامن خیر و سعادت انسان است چه مانعى دارد که با اجبار مردم را به آن وادار کنند، آیا اگر کسى را به اجبار وادار به ترک اعتیاد و یا رفتن از راه امن و امان و خوددارى از راه خطرناک کنند عیب دارد؟
سؤ ال دوم - چگونه کوه بالاى سر آنها قرار گرفت ؟
پاسخ - بعضى از مفسران معتقدند که به فرمان خدا کوه طور از جا کنده شد و همچون سایبانى بر سر آنها قرار گرفت .
بعضى دیگر مى گویند بر اثر یک زلزله شدید چنان کوه تکان خورد که افرادى که پاى کوه بودند، سایه قسمت بالاى آنرا بر سر خود مشاهده کردند.
این احتمال نیز وجود دارد که قطعه عظیمى از کوه کنده شد و در یک لحظه زودگذر بر فراز سر آنها قرار گرفت ، سپس از آنجا گذشت و به کنارى افتاد.
و در هر حال شک نیست که این یک موضوع خارق العاده بوده است نه یک جریان طبیعى .
موضوع دیگرى که باید در آیه مورد توجه قرار گیرد این است که نمى گوید کوه بر سر آنها سایبان شد، بلکه میگوید همانند سایبانى گردید (کانه ظلة ).
این تعبیر یا به خاطر آن است که سایبان را معمولا براى اظهار محبت بالاى سر افراد قرار مى دهند، در حالى که در آیه مورد بحث این کار به عنوان یک بلا و تهدید بود و یا به خاطر این است که سایبان امرى است پایدار در حالى که قرار گرفتن کوه بالاى سر آنها جنبه موقتى و ناپایدار داشت .
گفتیم با این آیه آیات مربوط به سرگذشت بنى اسرائیل و حوادث گوناگون و خاطرات شیرین و تلخ در مورد آنها (در این سوره ) پایان مى پذیرد، و این سرگذشت آخرین سرگذشت انبیاء است که در این سوره آمده است .
ذکر این آیه در پایان سرگذشت آنها در این سوره - با اینکه آخرین جریان مربوط به این جمعیت نیست - ممکن است به خاطر این باشد که هدف نهائى از تمام این ماجراها همان تمسک به آیات پروردگار و عمل به پیمانهاى او و براى رسیدن به تقوا و پرهیزکارى است که در این آیه و آیه پیش از آن بیان شده است .
یعنى تمام رسالت موسى (علیه السلام ) و سایر انبیاء و مبارزات و درگیریهاى مستمر و سخت آنان ، و ناراحتیها و شدائد طاقتفرسائى که تن به آن دادند، همه براى آن بوده است که فرمان خدا و اصول حق و عدالت و پاکى و تقوا در میان همه به طور کامل اجرا گردد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

این آیه، مشابه آیه 63 سوره‏ى بقره وآخرین آیه در این سوره است که درباره بنى‏اسرائیل سخن مى‏گوید. از آیه 103 تا اینجا، پیاپى مسائلى را در مورد آنان مطرح کرده است.
«نَتق»، به معناى کندن و پرتاب کردن و«ظُلَّة»، به معناى پاره ابر، سقف و سایبان است.
موسى علیه السلام که براى میقات الهى به کوه طور رفته بود، در بازگشت براى هدایت بنى‏اسرائیل تورات را همراه خود آورد، امّا آنان به مخالفت پرداختند، خداوند کوه را از جا کند وبالاى سرشان قرار داد، آنان وحشت کردند وبه سجده افتاده، قول اطاعت دادند، ولى طولى نکشید دوباره از دین برگشتند.
سؤال: آیا پیمان گرفتن و اطاعت در حال اجبار ارزشى دارد؟
پاسخ: اوّلاً هر اجبارى بد نیست، گاهى معتاد را مجبور به ترک اعتیاد مى‏کنند که خود یک ارزش است. البتّه عقیده‏ى قلبى را نمى‏توان با اجبار تحمیل کرد، امّا عمل صحیح را مى‏توان به اجبار در جامعه ترویج داد. ثانیاً گاهى کار در آغاز به اجبار القا مى‏شود، ولى به تدریج از روى آگاهى و اختیار انجام مى‏گیرد.
از امام صادق علیه السلام پرسیدند: مراد از قوّت در این آیه قوّت بدنى است یا قلبى؟ حضرت فرمودند: هر دو. [331]
331) تفسیر عیّاشى و محاسن برقى، ج‏1، ص‏261 [ نظرات / امتیازها ]

جواب دسته اى از امت موسى (ع ) که نهى از منکر مى کردند به دسته دیگرى که سکوت پیشه کرده بودند
مقصود از نسیان در آیه شریفه بى اثر شدن تذکرات در دلهاى بنى اسرائیل است
امیدوارى به خدا، بدون اضطراب و بیم از گناه و گفتن اینکه خدا ما را مى آمرزد(سیغفرلنا) امید صادق نیست
توضیحى درباره رابطه دین و فطرت بشر و اصلاح شؤ ون زندگى بشر
دین ، بشر را جز به اصلاح اعمال و شؤ ونش دعوت نمى کند
بحث روایتى - روایتى درباره نافرمانى قومى از اهل (ایله ) در مورد ترحیم صید ماهى در روز شنبه و مسخ شدنشان به میمون
فقط فرقه اى که نهى از منکر کردند از عذاب نجات یافتند و مرتکبین صید و ساکتین دربرابر آنها عذاب شدند
روایتى از امام صادق (ع ) در ذیل (فلما کنسوا ما ذکّروا به ...) و بررسى آن
چند روایت در مورد قرار گرفتن کوه بر بالاى سر بنى اسرائیل و پذیرفتن آنان تورات را پى از آن

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

آخرین سخن در باره قوم یهود: این آیه آخرین آیه‏اى است که در این سوره پیرامون زندگى بنى اسرائیل سخن مى‏گوید و در آن سرگذشت دیگرى را به جمعیت یهود یادآورى مى‏کند، سرگذشتى که هم درس عبرت است و هم دلیل بر سپردن یک پیمان، مى‏گوید: به خاطر بیاورید «هنگامى که کوه را بالاى سر آنها قرار دادیم، آنچنان که گویى سایبانى بر سر آنها بود» (وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأَنَّهُ ظُلَّةٌ).

«و آنچنان که آنها گمان بردند بر سرشان سقوط خواهد کرد» (وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ). وحشت و اضطراب سراسر وجودشان را گرفت، و به تضرع افتادند.

در همان حال به آنها گفتیم «آنچه را از احکام به شما داده‏ایم با جدیت و قوت بگیرید» (خُذُوا ما آتَیْناکُمْ بِقُوَّةٍ).

«و آنچه در آن مانده است به خاطر داشته باشید تا پرهیزکار شوید» (وَ اذْکُرُوا ما فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ). از کیفر خدا بترسید و به پیمانهایى که در آن از شما گرفته‏ایم عمل کنید.

یعنى، تمام رسالت موسى (ع) و سایر انبیاء و مبارزات درگیریهاى مستمر و سخت آنان، و ناراحتیها و شداید طاقت فرسایى که تن به آن دادند، همه براى آن بوده است که فرمان خدا و اصول حق و عدالت و پاکى و تقوا در میان همه بطور کامل اجرا گردد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]