1) رمضانی (داور) : خیر، این برداشت با آیات قرآن سازگار نیست.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند: "اعراف" به معناى قسمت‏هاى بالاى حجاب و تل‏هاى شنى و" عرف" به معنى یال اسب و تاج خروس و قسمت بالاى هر چیزى است. معلوم مى‏شود که این کلمه به هر معنا که استعمال شود، معناى علو و بلندى در آن هست‏.
و از اینکه حجاب را قبل از اعراف ذکر کرده و همچنین از اینکه فرموده: اهل اعراف مشرف بر جمیع مردم از بهشتیان و دوزخیانند، معلوم مى‏شود که منظور از اعراف قسمت‏هاى بالاى حجابى است که حائل بین دوزخ و بهشت است، بطورى که اعرافیان در آنجا، هم دوزخیان را مى‏‌بینند و هم بهشتیان را.
و این حجاب از این جهت حجاب خوانده شده که حائلى است بین دو طایفه اهل دوزخ و بهشت، نه از این جهت که مانند حجاب‏هاى دنیا پارچه‏اى باشد که از نخ بافته شده و در بین بهشت و جهنم آویزان شده باشد.
بنا بر این معناى آیه این مى‏شود که: در قسمت‏هاى بالاى حجاب رجالى هستند که بر هر دو طرف مشرفند، چون در محل مرتفعى قرار دارند، مردانى هستند که اهل جهنم و بهشت را به قیافه و علامت‏هایشان مى‌‏شناسند.
از دقت در آیات این خصوصیات استفاده مى‏‌شود که: رجال اعراف جمعى از بندگان مخلصند که مقام و منزلتشان از سایر اهل جمع بالاتر است، مردمى هستند که هر دو طایفه بهشتى و دوزخى را مى‌‏شناسند، و در تکلم به حق مجازند مى‏‌توانند شهادت دهند، و شفاعت کنند، امر کنند و حکم نمایند.