1) (سال سائل بعذاب واقع ):(سائلی از کفار، درخواست عذابی کرد که لامحاله واقع می شود) [ نظرات / امتیازها ]

2) (للکافرین لیس له دافع ):(و کافران دفعی برای آن ندارند)(سئوال )یعنی طلب و درخواست یا دعا.می فرماید: درخواست کننده ای از کفار، عذابی را از خدا درخواست کرد که مخصوص کافران است و قطعا بر آنان واقع می شود و آنها هیچ دافعی برایش ندارند وچه درخواست کنند و چه نکنند، واقع شدنیست و همین کلام در واقع نوعی جواب تحقیرآمیز و تهکم نسبت به آن سائل است .و در تفسیر مجمع البیان از امام صادق ع نقل شده که پس از آنکه رسولخدا ص ،علی ع را به خلافت نصب کرد و فرمود:(من کنت مولاه فهذا علی مؤلاه هر کس من مولای اویم ، پس این علی مولای اوست )، این خبر در شهرهای گوناگون پخش شد و به گوش نعمان بن حارث فهری رسید، او از دیار خود حرکت کرده و به نزد رسولخدا ص مشرف شد و عرضه داشت : به ما دستور دادی که به لااله الا الله شهادت بدهیم واعتراف کنیم که تو فرستاده خدایی ، و دستور دادی که جهاد کنیم و حج بجا بیاوریم ،روزه بگیریم و نماز بخوانیم و زکات بدهیم و ما هم قبول کردیم ، آیا به این مقدار راضی نشدی تا اینکه پسر عمت را به خلافت نصب نموده و گفتی ( هر کس من مولای اویم ،این علی مولای اوست )، حال بگو این مسأله از ناحیه خودت بود و یا از ناحیه خدای تعالی ؟ پیامبر ص فرمود: به آن خدایی که جز او معبودی نیست ، این دستور از ناحیه خدا بود، نعمان بن حارث برگشت ، در حالیکه می گفت : بارالها اگر این سخن حق است واز ناحیه توست سنگی از آسمان برسر ما ببار، همینکه سخنش تمام شد، خداوند سنگی آسمانی بر سرش کوبید و او را در جا کشت و آنوقت خدا آیه‌ را نازل‌ فرمود. [ نظرات / امتیازها ]

3) (من الله ذی المعارج ):(از ناحیه خدایی که در درگاهش برای فرشتگان مراتبی دارد) [ نظرات / امتیازها ]

4) (تعرج الملئکه و الروح الیه فی یوم کان مقداره خمسین الف سنه ): (ملائکه وروح در آن روزی که مقدار آن پنجاه هزار سال است به سوی او بالا می روند) [ نظرات / امتیازها ]

1) این سوره، چهل و چهار آیه دارد و از سوره‏هاى مکّى است، گرچه آیات اولیه آن در مدینه نازل شده است.
نام سوره، برگرفته از آیه سوم است و به معناى محل عروج فرشتگان در آسمان‏ها مى‏باشد.
همانند دیگر سوره‏هاى مکّى، محور آیات این سوره، پیرامون معاد و انذار مشرکان و مخالفان است. حالات کافران در قیامت و صفات و ویژگى‏هاى بهشتیان و دوزخیان، بخش دیگرى از آیات این سوره را تشکیل مى‏دهد.
البتّه آیات اولیه سوره درباره نزول عذاب در دنیاست که یکى از منکران ولایت حضرت على‏علیه السلام گرفتار آن شد و به هلاکت رسید و تفصیل ماجرا در ذیل آیه اول آمده است.
[ نظرات / امتیازها ]

1) {سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ لِلْکافِرینَ لَیْسَ لَهُ دافِعٌ مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعارِجِ}
"سائلی در خواست نمود از عذابیکه واقع خواهد شد برای کافران و کسی نمی تواند دفع کند آنرا, آنعذاب از قهر خـــدای صاحب درجات است".
طبرسی از حسین بن محمد روایت کرده گفت از سفیان بن عینیه سؤال نمودم آیه فوق در باره چه کسی نازل شده؟ جواب داد سؤال کردی از چیزی که پیش از تو کسی این سؤال را از من ننموده مرا حضرت صادق ع خبر داد از پدرانش چون رسول خـــدا ﷺ روز غدیر خم دست امیرالمؤمنین را گرفت و بلند کرد در حضور مردم و فرمود هر کس من مولای او هستم عـــلی نیز مولای اوست و منصوب نمود آنحضرت را به امامت اشکارا و در قبایل عرب منتشر شد و حارث بن نعمان فهری حضور پیغمبر اکرم ﷺ آمد عرض کرد ای محمد ﷺ امر نمودی ما را بگفتن اشهد ان لا اله الا الله و ان محمداً رسول الله قبول کردیم و گردن نهادیم دیگر امر کردی پنج وقت نماز بجا آوریم پذیرفتیم امر به ذکات و روزه و حج و سایر واجبات فرمودی اطاعت نمودیم, به تمام اینها راضی نشدی تا بازوی پسر عمت عـــلی را گرفتی و بالای منبر کردی و او را به امامت و وصایت منصوب نمودی؟ رسول اکرم فرمود به آن خـــدائی که جز او خـــدائی نیست من به امر و فرمان پــــروردگار, عـــلی را منصوب نمودم و حارث روی برگردانید و گفت پــروردگارا اگر آنچه محمد ﷺ در باره عــلی میگوید از جانب تو و بر حق است پس از آسمان بر سر ما سنگی ببار و یا بعذاب دردناکی گرفتار کن. هنوز حارث به راحله خود نرسیده بود که سنگی از اسمان فرود آمد و بر سر او اصابت کرد و او را به هلاکت رساند.
در کافی ذیل آیه لِلْکافِرینَ لَیْسَ لَهُ دافِعٌ از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود: "سوگند بخــــــداوند جبرئیل آیه مزبور را بطریق ذیل نازل نمود: لِلْکافِرینَ بولایه علی لَیْسَ لَهُ دافِعٌ و در صحف حضرت فاطمه زهرا ع همین طور ثابت است. [ نظرات / امتیازها ]

4) {تَعْرُجُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فی‏ یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسینَ أَلْفَ سَنَةٍ فَاصْبِرْ صَبْراً جَمیلاً إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً وَ نَراهُ قَریباً یَوْمَ تَکُونُ السَّماءُ کَالْمُهْلِ وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ وَ لا یَسْئَلُ حَمیمٌ حَمیماً}
"فرشتگان و روح الامین برای گرفتن فرمان بسوی عرش بالا روند در روزیکه مقدارش پنجاه هزار سال است, از سالهای دنیا و این عروج از زیر زمین تا بالای آسمان هفتم باشد به فرمان امر پـــروردگار"
آنچه در آیات نازل شده مقصود آنست که اگر انسانی بخواهد از اسفل زمین تا فوق آسمان هفتم سیر کند این مسافت را باید در پتجاه هزار سال طی نماید و بعضی گفتند مراد از آیه آنست که اگر حساب خلایق در دنیا بخواهند رسیدگی و یا تفویض کنند پنجاه هزار سال طول بکشد.
چنانچه طبرسی از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود: اگر متصدی حساب خلایق غیر از خـــدایتعالی باشد پنجاه هزار سال طول بکشد ولی خـــداوند در مدت یک ساعت از حساب خلایق فرغ شود و فرمود روز قیامت به نصف نرسد مگر آنکه اهل بهشت در بهشت و اهل جهنم در جهنم قرار بگیرند و بعضی دیگر گفتند معنای آیه آنست که ابتدا نزول فرشتگان به دنیا برای رساندین اوامر و نواهی و قضای پـــروردگار به خلایق تا آخر عروج آنها به آسمان که روز قیامت است پنجاه هزار سال خواهد بود پس اگر مقدار دنیا پنجاه هزار سال است معلوم نیست چه مقدار تا بحال گذشته است و چه مقدار باقی مانده است.؟؟؟ [ نظرات / امتیازها ]