در سوره نوح نخست از مساءله بعثت او شروع کرده مى فرماید: ((ما نوح را به سوى قومش فرستادیم ، و گفتیم : قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید)) (انا ارسلنا نوحا الى قومه ان انذر قومک من قبل ان یاتیهم عذاب الیم ).
این عذاب دردناک ممکن است عذاب دنیا باشد یا عذاب آخرت ، و مناسبتر اینکه هر دو باشد، هر چند به قرینه آیات آخر سوره بیشتر منظور عذاب دنیا است .
تکیه روى ((انذار)) (و بیم دادن ) با اینکه پیامبران هم بیم دهنده بودند و هم بشارت دهنده به خاطر آن است که انذار غالبا
تاثیر قویتر دارد همانگونه که براى ضمانت اجرائى قوانین در تمام دنیا روى انذار و مجازات تکیه مى شود.
[ نظرات / امتیازها ]