12) «قالُوا تِلْکَ إِذاً کَرَّةٌ خاسِرَةٌ فَإِنَّما هِیَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ» نازعات/14-12 پیدایش قیامت به واسطه یک صدای مهیب است. بایک صدا و سیهه همگی زنده می شوید. با یک صوری که رمیده می شود همگی زنده می شوید، ناگهان همه مردم در یک جایی قرار می گیرند. «ساهِرَةِ» سرزمینی است که خواب به چشم کسی نمی رود. برای همه سحر است. اینها برای خدا کاری ندارد.
شخصی به من گفت: شنیده ای که موبایل(تلفن همراه) آمده است؟ ! گفتم: بله. خودم هم دارم. گفت: ببین قدرت علم روز را، با آن طرف دنیا می توان صحبت کرد. از اینها گذشته تا چندسال دیگر، علم به جایی می رسد که حتی تصویر کسی که با او صحبت می شود بر روی صفحه ظاهر می شود. به او گفتم: قرآن بالاتر از اینها را می گوید. می فرماید: حضرت سلیمان(ع) یک وزیر داشت. به آن حضرت گفت: اگر چشمت را روی هم بگذاری خود بلقیس را با کاخش می آورم. نه صدا و نه تصویر، بلکه خودش را.
تازه وزیر حضرت سلیمان(ع) مقداری از علم کتاب را می دانست. «قالَ الَّذی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ» نمل/40 آنوقت: «وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» رعد/43 به پیغمبر(ص) می گوید: اگر کفار ترا قبول ندارند غصه نخور، همینکه خدا ترا قبول دارد و کسی ترا قبول دارد که علم من الکتاب دارد، ترا بس است(در روایت آمده که او علی(ع)است) وزیر سلیمان بخشی از علم را داشت و چنان قدرتی داشت، امام صادق(ع) انگشتانش را باز کرد و به سینهاش اشاره فرمود: به خدا قسم علم کتاب ما هستیم. وقتی بنده خدا این کار را می کند، خدا هم می تواند با یک دمیدن انسان را زنده کند
[ نظرات / امتیازها ]