1)
ghaf : 1- فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ :
بیانگر محبتی عظیم است که اگر مومنی در مسیر حق اگر دچار خشونتی شود خالق بزرگ آنرا بگردن میگیرد ( الله قتلهم ) . بگید من کردم .
2- ما رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لکِنَّ اللَّهَ رَمى :
از کوچک ترین اثرات توکل است .
3- لِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنینَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً :
ابتلا و آزمایش مومنین ( حسنه ) می باشد پس نگران سختیها نباید بود .
و باید اینگونه اندیشید که هر سختی و ابتلایی در زندگی ، مانند یک حلقه طلایی ای است در زنجیره موفقیت مومنین به او .
4- سَمیعٌ عَلیمٌ:
در پایان برخی آیات خالق بزرگ ، گاها" صفات خاصی از خویش را درج می نماید که در این روند میخواهد تذکری دهد . که هدف ، تنها بیان دو صفت برای زیبایی جمله نیست بلکه او انسان را به دو قدرت و امکان و نیروی سمع و علم توجه می دهد
بعبارتی بیان می دارد که در این سیستم مقابله و مبارزه و توکل و ابتلا ؛ این دو صفت بیشترین کارآیی را دارند .
6- سَمیعٌ عَلیمٌ
ترتیب هم مهم است و این جزو مهندسی آیات است
اول سمع شنیدن و بعد علم و دانش
تا نشنوی دانا نشوی
توکل مخصوص شنوندگان است و دانایان
برد و پیروزی بیشتر از آن کسانیست که شنونده دانا هستند .