جمله «فَمَنْ شاءَ ذَکَرَهُ» جملهاى معترضه است، و ضمیر به قرآن و یا آنچه که قرآن تذکر مىدهد بر مىگردد، و معنایش این است که: هر کس خواست مىتواند بیاد قرآن و یا معارفى که قرآن تذکر مىدهد بوده باشد، و قرآن این را تذکر مىدهد که مردم بدانچه فطرت به سوى آن هدایت مىکند منتقل شوند، و آن، عقائد و اعمال حقهاى است که در لوح فطرت محفوظ است.
در اینکه تعبیر فرمود به «فَمَنْ شاءَ ذَکَرَهُ» اشاره است به اینکه در دعوت قرآن به تذکر، هیچ اکراه و اجبارى نیست، و داعى اسلام که این دعوت را مىکند براى این نیست که نفعى عاید خودش شود، تنها و تنها نفع آن عاید خود متذکر مىشود، حال اختیار با خود او است.
[ نظرات / امتیازها ]