وَ السَّماءِ ذاتِ البُرُوج‌ِ: سوگند به آسمان که صاحب برج‌هاست.
1- مراد بروج دوازدهگانه است: حمل، ثور، جوزا، سرطان، اسد، سنبله، میزان، عقرب، قوس، جدی، دلو، حوت. و آنها مشابه قصورند در ارتفاع منازل. و ماه در هر برجی دو روز کسری می‌باشد و آفتاب در هر برجی یک ماه.
2- مراد کواکب عظامند و تسمیه آن به بروج، جهت ظهور آنهاست.
3- مراد ابواب سماواتند که نوازل از آن بیرون آیند.
4- مراد از بروج آسمان، قصرهای در آنند که از طلای سرخ و زبرجد سبز و نقره سفید و گوهر و مرواریدند، و آن مواضع عبادات ملائکه است، چنانچه زمین مساجد آدمیان است.
5- شیخ مفید (رضوان اللّه علیه) در اختصاص از إبن بابویه (رحمه اللّه) به اسناد خود از اصبغ بن نباته از إبن عباس نقل می‌کند که فرمود رسول خدا:
ذکر خدای عز و جل عبادت، و ذکر من عبادت، و ذکر علی عبادت، و ذکر ائمه از اولاد او عبادت است. و قسم به آن کسی که مرا مبعوث ساخته به نبوّت و قرار داده مرا بهترین مخلوقات، به درستی که وصی من افضل اوصیا، و او حجت خداست بر بندگان او، و خلیفه او بر خلق او، و از اولاد او است ائمه هدی بعد از من، بواسطه ایشان حبس فرماید خدا عذاب را از اهل زمین، و به سبب ایشان نگهدارد آسمان را که واقع نشود بر زمین، مگر به فرمان او، و به ایشان نگهدارد کوه‌ها را که متزلزل نشود، و به ایشان سیراب نماید خلق را از باران، و بایشان بیرون آورد نبات را. ایشان اولیاء خدایند به حق و خلفای او به صدق. عدّه آنها عدّه ماه‌ها، و دوازده [نفر ندبه] عدد نقبای موسی بن عمران. بعد تلاوت فرمود: «وَ السَّماءِ ذاتِ البُرُوج‌ِ» خدا سوگند خورد به آسمان صاحب بروج. إبن عباس سؤال کند، حضرت فرماید: اما آسمان من هستم و اما بروج، ائمه بعد از من، اول ایشان علی و آخر ایشان مهدی علیهم السّلام«1».
[ نظرات / امتیازها ]