خداوند بر هر چیزى قادر و هر کارى براى او آسان است. چنانکه در این آیه مى‏فرماید: «هو علىّ هیّن» این کار بر من آسان است. در آیه‏ 22 حدید و 7 تغابن نیز مى‏خوانیم: «ذلک على اللّه یسیر» در آیه‏ 20 و 106 بقره نیز آمده است: «اِنّ اللّه على کلّ شیى‏ء قدیر» در آیه 45 کهف نیز مى‏فرماید: «و کان اللّه على کلّ شیى‏ء مقتدرا» خداوند بر همه چیز تواناست.

جمله‏ ى «مِن قبل سَمیّا» یا به معناى آن است که نام یحیى بى‏ سابقه است و یا آنکه ویژگی‏هاى شخصیّتى او سابقه ندارد.
«عِتیّا» به معناى از حدّ گذشتن است و درباره‏ ى کسى گفته مى‏شود که در اثر پیرى، اندامش خشکیده باشد.
سؤال زکریّا که گفت: «أنّى‏ یکون لى غلام» به این معناست که آیا من و همسرم نیز جوان مى‏شویم یا در همین حالت پیرى بچه‏ دار مى‏ شویم.(12) آرى، دانش انبیا نیز محدود است و تعجّب از چیزى، با مقام نبوّت آنان منافاتى ندارد.
امام باقرعلیه السلام فرمودند: میان بشارت به فرزند و تولّد حضرت یحیى، پنج سال فاصله شد.(1)
1) تفسیر مجمع ‏البیان ؛ بحار، ج‏14، ص 176.

در آیات قرآن، گاهى مراد از ارث، علم است: «و اورثنا بنى ‏اسرائیل الکتاب»(8) و گاهى حکومت: «و ورث سلیمان داود»(9) ولى هر جا که دلیل خاصى نباشد، مراد از ارث، مال است. چنانکه در این آیات، مراد از «یَرِثُنى»، فرزندى است که از پدر ارث مى‏برد.(10)
پیامبرصلى الله علیه وآله فرمودند: میراث خداوند از بنده‏ ى مؤمن، فرزند صالحى است که پس از مرگ او، خدا را عبادت کند، آنگاه این آیه را تلاوت فرمودند.(11)
کلمه‏ ى «رَضى» هم به معناى مرضىّ خداوند است و هم به معناى محبوب مردم. مقام رضایت خدا از انسان و انسان از خدا، بالاترین مقام‏ها و فوز عظیم است
9) نمل، 16.
10) تفسیر کبیرفخررازى.
11) تفسیر نورالثقلین.

«عاقِر» به مرد یا زنى گفته مى‏شود که از او فرزندى به عمل نمى‏ آید. «اشتعال» به معناى زبانه کشیدن آتش و انتشار آن است. بنابراین، جمله‏ ى «واشتَعل الرّأس» یعنى سفیدى موها در سر من، مثل آتش شعله کشیده و منتشر شده است.
با توجّه به آیه 38 آل‏ عمران، که دعاى زکریّا را چنین نقل مى‏کند: «ربّ هب لى من لدنک ذرّیة طیّبة» معلوم مى‏شود که مراد از «ولیّاً» در این آیه، فرزند صالحى است که جانشین پدر باشد.
در دعا، گاهى رابطه‏ ى بنده و خداوند به قدرى تنگاتنگ مى‏شود که به جاى «یا ربّ»، «ربّ» مى‏ گوید.(6)
(6)تفسیر فى‏ ظلال‏ القرآن