شیطان، عنصرى مطرود و رانده شده از درگاه خداوند

شیطـن رجیم

«شیطان» مشتق از ماده «شَطَنَ» به معناى «بَعُدَ» (دور شد) است و «رَجْم» در معانى سنگ سار کردن، لعن، هجران، طرد و شتم استعمال شده است. (لسان العرب) سیاق آیه شریفه، با تمام این معانى سازگار است.

مرحله نزول قرآن بر پیامبر(ص)، منزّه از القاءات شیطان و همراه با رانده شدن او از محدوده آن
است .
باصراحت اعلام داشته خداوند که این سخن ( قرآن ) هرگز کلام شیطان نیست

و او (پیامبر) هرگز نسبت به آنچه دریافت میکند یعنی وحی که از عالم غیب به او میرسد بخل نمی ورزد ( در رساندن وابلاغ به بندگان بخل نمی ورزد )
پیامبر(ص)، معارف غیبى را در انحصار خود قرار نمى داد و از آموختن آن به دارندگان شرایط، امتناع نمىورزید.
قرآن در مرحله ابلاغ به مردم، همانند مرحله نزول و دریافت، مصون از تحریف و کتمان است.

( آن فرشته که حامل وحی است ) فرمانش در نزد دیگر فرشتگان نافذ است و مورد اطاعت است و امانتدار هم هست
مطاع ، یعنی فرشته ای که ملائکه دیگر زیردست و تحت فرمان او هستند، و امین ، یعنی در رساندن وحی ورسالت ، خیانت و دخل و تصرفی نمی کند و نیز آن را فراموش نمی نماید

از باب اهمیت دادن به حامل وحی که مبادا کسی در ذهن متصور شود که این سخن ثقیل چگونه حمل گردیده در ای آیه اشاره فرموده که هرچند که سخن ثقیل است ولی حامل آن نیز قدرتمند است و آن فرشته ی امین دارای قدرت است ( قدرت حمل وحی ) ونزد صاحب عرش ( خداوند) دارای مقام ومنزلت وموقعیت است

در این آیه مبارکه اشاره به گوشه ای از عدم تحریف قرآن شده است . به اینگونه که میفرماید قسم به ..... که کلام وحی ( قران ) هم در آسمانها محافظت شده و هم توسط کسی حمل شده است که امانتدار است و هیچگونه دخل وتصرفی در آن نکرده است .

ولا انتم عبدون ما اعبد.
ای کفار شما پرستنده ی آنچه که من میپرستم نیستید. برای کافران کلمه را بصورت اسم آورد تا موید این باشد که شما کفار حتی وصف پرستش خدای یکتا را ندارید
همچنین نوعی پیش بینی هم بوده که بیانگر اینست که حتی اگر بر فرض محال پیامبر کوتاه بیاید و پیشنهاد کفار را بپذیرد بازهم کافران پرستنده ی خدای یکتا نیستند ونخواهند بود

متن آیه میفرماید نمی پرستم آنچه را شما می پرستید. این بیان که مقول قول کلمه ( قل ) میباشد نشان میدهد که کافران مورد خطاب آیه به پیامبر پیشنهاد پرستیدن خدایان خویش را داده اند واز پیامبر درخواست ایجاد جمع بین معبود آنها با معبود یکتای پیامبر را دارند. که براساس این آیه خداوند ضمن امر به پیامبر خویش مبنی بر اعلام برائت از پرستش خدایان آنها تکلیف کفار را برای همیشه مشخص نموده و اصطلاحا آب پاکی را روی دست کفار ریخته . فعل لا اعبد باتوجه به مضارع بودنش استمرار را میرساند و این استمرار در نپرستیدن خدایان کفار برای همیشه ومستمر میباشد

از بجا بودن کلمه ( قل ) استفاده میشود که کفار نزد پیامبر آمده اند و چیزی گفته ویا بهتر بگوییم از پیامبر درخواستی داشته اند که خداوند متعالی در پاسخ پیشنهاد وخواسته کافران به نبی مکرم امر فرموده که ای پیامبر به کافران بگو ای جماعت کفار .... که مقول قول در آیه بعد آمده و از متن مقول قول برمی اید که به پیامبر پیشنهاد پرستش خدایان خود (بتهای کفار) داده شده است

سپس (بعداز باراندن آب ) زمین را شکافتیم چه شکافتنی !!!
این شکافتن اشاره به شکافتن زمین به وسیله جوانه‏هاى گیاهان است، و به راستى این یکى از عجائب است که جوانه‏اى با آن همه نرمى و لطافت خاکهاى سخت را مى‏شکافد، و گاه در کوهستانها از لابلاى سنگها عبور کرده، سر بیرون مى‏آورد و رویش گیاهان با چنین وضعی قابل تامل است.

دراین آیه با تاکید فراوان نسبت به باراندن آب اشاره به چرخه آب در طبیعت دارد و با بیان این مطلب توجه انسان را به ریشه آنچه در (انسان باید به غذایش بنگرد) معطوف مینماید. که ای انسان قدری تامل کن که براندن باران کارماست و ....
بنا بر این به هنگام مطالعه مواد غذائى قبل از هر چیز انسان به نظام بارش باران متوجه مى‏شود ، که چگونه دائما آفتاب بر سطح دریاها مى‏تابد ، و ابرها از آن برمى‏خیزند ، و بادها آنها را بحرکت در مى‏آورند ، سپس به خاطر دور شدن از سطح زمین ، و قرار گرفتن در منطقه سرد جوى بار دیگر تبدیل به آب شده ، و فرو مى‏ریزند آبى زلال و پاک و خالى از هر گونه املاح مضر و آلودگى ، آن هم به صورت قطرات کوچک ، یا دانه‏هاى نرم برف که به آرامى بر زمین مى‏نشیند ، و جذب زمین و گیاهان و درختان مى‏شود .