1) ماجدی (داور) : ابراهیم و اسماعیل علیهما السلام در کار مساوى نبودند. در حدیث مى‏خوانیم:
ابراهیم بنّایى مى‏کرد و اسماعیل سنگ به دست پدر مى‏داد.
2) ایثاری‌نیا : حدیث مورد اشاره حضرتعالی نافی برداشت بنده نیست. اتفاقا تفاوت در کار هم می‌تواند ناشی از تفاوت مقام باشد که هر دو متفقا به این تفاوت ذکر در آیه منجر شده

1) ماجدی (داور) : (وَ لِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَکاً، براى هر امتى عبادتى مقرر کردیم و بیان شما از این آیه مذکور برمی آید و در آیه مورد بحث مصدر اضافه به (نا- ما) شده، افاده تحقق را مى‏کند، ساده‏تر آنکه مى‏رساند آن مناسکى منظور است، که از ایشان سر زده، نه آن اعمالى که خدا خواسته تا انجامش دهند. کلمه (مناسکنا)، این نکته را مى‏رساند که خدایا حقیقت اعمالى که از ما بعنوان عبادت تو سر زده، بما نشان بده، و نمیخواهد درخواست کند: که خدایا طریقه عبادت خودت را بما یاد بده، و یا ما را بانجام آن موفق گردان، و این درخواست همان چیزیست که ما در تفسیر جمله: (وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ، وَ إِقامَ الصَّلاةِ، وَ إِیتاءَ الزَّکاة امده است

1) ماجدی (داور) : «رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ» با آنکه در دعاى ابراهیم علیه السلام (تعلیم بر تزکیه مقدّم شده است!)، امّا خداوند در اجابت این دعا، تزکیه را مقدّم داشته تا به ابراهیم هشدار دهد که تزکیه، با ارزش‏تر است و تعلیم در مرتبه بعدى است. «یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ»