127) نکته مشهوری است که عطف "اسماعیل" بر "ابراهیم" بعد از اتمام جمله اول، نشان‌دهنده احترامی است که به پدر در برابر پسر از قول خداوند حکیم گزارده شده است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

128) از عبارت "ارنا مناسکنا" که در دعای این دو پیامبر بزرگوار آمده برمی‌آید که شکل عبادت و یا کمال عبادت باید از جانب خدای متعال به انسان تعلیم شود [ نظرات / امتیازها ]

129) ظاهرا این آیه شریفه تنها موردی است که در آن تزکیه بر تعلیم مقدم شده است (آن هم از قول دو پیامبر بزرگوار و نه خدای متعال)
می‌توان اینگونه استنباط نمود که پیامبران در مقام عمل به تعلیم کتاب و حکمت می‌پردازند و تزکیه حقیقی به دست خداست و نتیجه این تعلیم است.
یا می‌توان گفت تزکیه برای انسان‌ها از مسیر همین کتاب و حکمت (دستورات دینی) ممکن است و راه‌های دیگر (و عرفان‌های مادی و انسانی) راه به‌جایی نمی‌برد.
درباره قابلیت برداشت چنین نتایجی خود بنده هم مرددم. [ نظرات / امتیازها ]

128) اوّلین آیه‌ای که با کلمه‌ی «ربّنا» شروع می‌شود، در این آیه ذکر شده است. [ نظرات / امتیازها ]

127) در ترجمه هایی از این آیه، لفظ (گفتند) استفاده شده است مانند:
و چون ابراهیم و اسماعیل پایه‌هاى خانه را بالا بردند، گفتند.....
در این ترجمه ها دعا اختصاص به زمان پایان کار دارد هر چند که عموما در پایان کار پذیرش و قبول ان درخواست می شود اما با توجه به اینکه خداوند (برعکس انسان ها) در هر زمانی حاضر و ناظر است می توان گفت که احتمال قوی در حین کار هم دعا صورت گرفته باشد دعایی نه یک بار بلکه در تمام لحظات با زبان حال و یا با زبان قال چندین بار با قلت یا کثرت در اوایل کار، حین کار و در پایان صورت گرفته است لذا با توجه به کلیت آیه بهتر است دعا منوط به زمان خاص نشود.
در بعضی از ترجمه ها لفظ(می گفتند) که نشانه ی استمرار است آمده است که حق مطلب بهتر ادا می شود در بعضی از ترجمه ها با آنکه لفظ (گفتند) آمده است اما چون آنرا منوط به تمام زمان بالا بردن کرده اند باز می توان استمرار دعا را از ان استنباط کرد مانند:
و ( یاد آر ) وقتی که ابراهیم و اسماعیل دیوارهای خانه کعبه را بر می افراشتند عرض کردند(گفتند)....
که در ترجمه بالا با آنکه فعل بصورت استمرار بهتر به نظر می رسید اما می توان گفت وقتی سوال شود بطور مثال، عرض کردند، یکبار این دعا را کردند؟ پاسخ این گونه خواهد بود که می تواند یک بار یا بیشتر باشد و محدود به یکبار نشده است
در یکی از ترجمه ها(مربوط به علامه طباطبایی رحمه‌الله علیه) لفظ استمرار در زمان حال و مضارع آمده است (لفظ می گویند) که این ترجمه علاوه بر نشان دادن حالت تکرار، تجسم کننده ی حالت ساخت کعبه و گفتن را برای شنونده به ارمغان می آورد گویی مشاهده می شود ان صحنه که این می تواند بر زیبایی بیفزاید همچنان که در قسمت نکته های همین سایت پیرامون این ایه، علامه طباطبایی رحمه‌الله علیه می فرمایند:
این داستان از زیباترین سیاق ‏هاى قرآنى است- هر چند که قرآن همه ‏اش زیبا است- و خاصیت اینگونه سیاق این است که قصه ‏اى را که مى ‏خواهد بیان کند مجسم ساخته و به حس شنونده نزدیک می ‌کند. این خاصیت و این بداعت و شیرینى در صورتى که کلمه (گفتند) و یا نظیر آن را در حکایت می ‌آورد به هیچ وجه تأمین نمى ‏شد.
بله، همان طور که در بالا آمد علامه، نیامدن لفظ گفتن را در عبارت قرآنی نشان دهنده زیبایی کار می دانند که در ترجمه این آیه هم اگر بنا باشد که بحث تجسمِ بهتر داستان لحاظ شود بهتر است که لفظ (می گویند) به جای (می گفتند) بکار گیرد. [ نظرات / امتیازها ]