1) شاه آبادی (داور) : تعبیر پنهان داشتن چیزی از خداوند در جاهای مختلف قرآن آمده و مقصود کاری است که مخلوق به زعم خود انجام می‌دهد و فکر می‌کند از خدا چیزی را پنهان کرده است.
شیطان از اجنه بود و به خاطر عبادتش به مراتبی هم‌ارز برخی فرشتگان رسیده بود اما کافر شده بود و هنوز کفر خود را آشکار نمی‌کرد. غیر از فرشتگان که مقام معلومی دارند و امکان عصیان ندارند انسان و جن مختار هستند و همواره در معرض کفر و لغزش، مگر مخلَصین.
2) جعفری : بله شیطان کفر خود را پنهان کرده بود ولی همان طور که خدا در این آیه شریفه میفرماید شیطان از کافران بود، بود یعنی خدا میدانسته ولی پنهان بوده تا اینکه به این واسطه این موضوع بر همگان آشکار شد . در واقع خدا ظرف امتحان را فراهم میکند تا بهترینها آشکار شوند امید که همه ما از خوبان باشیم و هیچ تاریکیی در ما رخنه نکرده باشد که اینگونه چون شیطان ضایع نگردیم.

1) شاه آبادی (داور) : سجده برای خداست و جهت آن آدم بوده است.
2) جمالی : منظور خدا سجده بر آدم نبود بلکه منظور سجده بر مقام آدم یعنی خلیفه الله در زمین بوده و طبق فرموده ی آقای شاه آبادی سجده به دستور خداست و بر اوست و تنها جهتش حضرت آدم بود.

1) شاه آبادی (داور) : جمع آوردن ضمیر برای یکی از سه دلیل زیر است:
1. بیان عظمت فاعل
2. بیان عظمت کار
3. بیان نقش دادن واسطه هایی مانند فرشتگان در انجام کار.
داستان سجده تقریبا و یا تحقیقا میان دو جمله : ((انى اعلم ما لا تعلمون )) الخ ، و جمله : ((و اعلم ما تبدون و ما کنتم تکتمون )) الخ واقع شده ، و یا مثل آنست که واقع شده باشد ، در نتیجه آیه : و اذ قال ربک للملائکه اسجدوا لآدم ... نظیر جمله اى میماند که از میان چند جمله استخراج شده باشد تا راهى براى انتقال به داستان بهشت پیدا شود، چون این آیات منظور اصلیش بیان خلافت انسان ، و موقعیت او، و چگونگى نازل شدنش به دنیا و مال کار او از سعادت و شقاوت است ، پس در چنین مقامى اعتناى زیادى به نقل داستان سجده ندارد، مگر باشاره اجمالى آن ، تا باین ترتیب وسیله اى شود براى ذکر داستان بهشت ، و هبوط آدم ، (دقت فرمائید).
پس وجه اعراض از تفصیل باختصار گوئى نیز همین بود، و اى بسا سر التفات از غیبت در ((اذ قال ربک )) الخ ، به تکلم در ((اذ قلنا)) الخ باز همین باشد.

1) ابراهیمی (داور) : درباره نشانه های و دلایل کبر می توانید به کتاب معراج السعاده ملا احمد نراقی مراجعه کنید. در آنجا به طور مبسوط و مشروح به این مطلب پرداخته شده است.
درباره شیطان هم خداوند در آیه 34 سوره بقره می فرماید که شیطان قبل از دستور سجده بر آدم و نافرمانی اش جزو کافران بوده است ولی محل ظهور این کفر در زمان دستور سجده آدم اتفاق افتاد زیرا در آن زمان دستورخداوند با کبر شیطان مخالف بود به همین دلیل شیطان کفر ورزید و کفر پنهان خود را آشکار کرد.