(ولو کانوا یؤمنون بالله و النبی و ما انزل الیه ما اتخذوهم اولیاء ولکن کثیرا منهم فاسقون ):(و اگر اینها به خدا و پیامبر و آنچه به او نازل شده ایمان می آوردند، کفار را به دوستی نمی گرفتند ولیکن بسیاری از آنها فاسق وگنه کار هستند)،یعنی اگر اهل کتاب به خداو پیامبراسلام و قرآن و یا به پیامبرخودشان و کتابشان ایمان داشتند ،هرگز کفار را دوست خود نمی گرفتند ،چون ایمان تمامی اسباب را هر چه هم مؤثر باشند تحت الشعاع خود قرار داده و ازبین می برد ولیکن بسیاری از آنان فاسق و سرپیچ از ایمان هستند. [ نظرات / امتیازها ]

در معناى این آیه، چند احتمال داده‏اند، از جمله:
الف: اگر یهود مسلمان مى‏شدند، کفّاررا ولىّ خود قرار نمى‏دادند. [159]
ب: اگر یهود، به موسى‏علیه السلام وتورات ایمان داشتند، هرگز مشرکان را ولىّ خود نمى‏گرفتند. [160]
ج: اگر کفّار و مشرکان مسلمان مى‏شدند، یهود آنان را دوست خود انتخاب نمى‏کرد. [161]
ظاهر آیه با توجّه به آیات قبل، احتمال اوّل را تقویت مى‏کند.
159) تفسیر نمونه.
160) تفسیر روح‏المعانى.
161) تفسیر نمونه.
پیام ها
1- ایمان آوردن اهل‏کتاب، چنان بعید است که به یک آرزو مى‏ماند. «ولو کانوا یؤمنون...» (کلمه‏ى «لو»، در موردى به کار مى‏رود که کار نشدنى باشد، مانند پیرمردى که بگوید: اگر جوان مى‏شدم!)
2- کسى که به خدا و پیامبر ایمان قلبى داشته باشد، حاضر نیست ولایت غیر الهى را بپذیرد. «لو کانوا یؤمنون... مااتّخذوهم اولیاء» (راه رسیدن به استقلال واقعى و رهائى از سلطه‏ى کفّار، ایمان است)
3- فسق و بى‏ایمانى، سبب پذیرش سلطه‏ى کفّار است. «لو کانوا یؤمنون... ما اتّخذوهم اولیاء»
4- ایمان، با ولایت کفار سازگار نیست. سلطه‏پذیر سازشکار، بى‏دین و فاسق است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن کثیراً منهم فاسقون»
5 - فسق، با ایمان در تعارض است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن ... فاسقون»
[ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نمونه
در این آیه راه نجات از این برنامه غلط و نادرست را به آنها نشان میدهد که اگر راستى ایمان به خدا و پیامبر و آنچه بر او نازل شده است مى داشتند هیچگاه تن به دوستى بیگانگان و دشمنان خدا در نمى دادند و آنان را به عنوان تکیه گاه خود انتخاب نمى کردند (و لو کانوا یؤ منون بالله و النبى و ما انزل الیه ما اتخذوهم اولیاء) ولى متاسفانه در میان آنها کسانى که مطیع فرمان الهى باشند کمند و بسیارى از آنها از دایره فرمان خدا خارج شده ، راه فسق را پیش گرفته اند (و لکن کثیرا منهم فاسقون ) روشن است که منظور از ((النبى )) در اینجا پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) است زیرا در قرآن مجید در آیات مختلف این کلمه به همین معنى به کار رفته است ، و این موضوع در دهها آیه از قرآن دیده مى شود. احتمال دیگرى در تفسیر آیه نیز هست که ضمیر کانوا به مشرکان و بت پرستان برگردد، یعنى اگر این مشرکان که مورد علاقه و اعتماد یهودند به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) و قرآن ایمان مى آوردند، هیچگاه یهود آنها را دوست خود انتخاب نمى کردند و این نشانه روشن گمراهى و فسق آنها است زیرا با ادعاى پیروى از کتب آسمانى بت پرستان را تا زمانى که مشرکند به دوستى بر مى گزینند و همینکه به سوى خدا و کتب آسمانى آمدند از آنها فاصله مى گیرند! ولى تفسیر اول با ظاهر آیات سازگارتر است و طبق آن تمام ضمائر به یک مرجع (یعنى یهود) باز مى گردد. [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر کشاف
( و لو کانوا یؤمنون ) إیمانا خالصا غیر نفاق ما اتخذوا المشرکین ( أولیاء ) یعنی أن موالاة المشرکین کفی بها دلیلا علی نفاقهم ، و أن إیمانهم لیس بإیمان ( ولکن کثیرا منهم فاسقون ) متمردون فی کفرهم و نفاقهم . و قیل معناه : و لو کانوا یؤمنون بالله و موسی کما یدعون ، ما اتخذوا المشرکین أولیاء کما لم یوالهم المسلمون . [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر المیزان ( خلاصه)
(81)(ولو کانوا یؤمنون بالله و النبی و ما انزل الیه ما اتخذوهم اولیاء ولکن کثیرا منهم فاسقون ):(و اگر اینها به خدا و پیامبر و آنچه به او نازل شده ایمان می آوردند، کفار را به دوستی نمی گرفتند ولیکن بسیاری از آنها فاسق وگنه کار هستند)،یعنی اگر اهل کتاب به خداو پیامبراسلام و قرآن و یا به پیامبرخودشان و کتابشان ایمان داشتند ،هرگز کفار را دوست خود نمی گرفتند ،چون ایمان تمامی اسباب را هر چه هم مؤثر باشند تحت الشعاع خود قرار داده و ازبین می برد ولیکن بسیاری از آنان فاسق و سرپیچ از ایمان هستند. [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نور
در معناى این آیه، چند احتمال داده‏اند، از جمله: الف: اگر یهود مسلمان مى‏شدند، کفّاررا ولىّ خود قرار نمى‏دادند. <159> ب: اگر یهود، به موسى‏علیه السلام وتورات ایمان داشتند، هرگز مشرکان را ولىّ خود نمى‏گرفتند. <160> ج: اگر کفّار و مشرکان مسلمان مى‏شدند، یهود آنان را دوست خود انتخاب نمى‏کرد. <161> ظاهر آیه با توجّه به آیات قبل، احتمال اوّل را تقویت مى‏کند. 1- ایمان آوردن اهل‏کتاب، چنان بعید است که به یک آرزو مى‏ماند. «ولو کانوا یؤمنون...» (کلمه‏ى «لو»، در موردى به کار مى‏رود که کار نشدنى باشد، مانند پیرمردى که بگوید: اگر جوان مى‏شدم!) 2- کسى که به خدا و پیامبر ایمان قلبى داشته باشد، حاضر نیست ولایت غیر الهى را بپذیرد. «لو کانوا یؤمنون... مااتّخذوهم اولیاء» (راه رسیدن به استقلال واقعى و رهائى از سلطه‏ى کفّار، ایمان است) 3- فسق و بى‏ایمانى، سبب پذیرش سلطه‏ى کفّار است. «لو کانوا یؤمنون... ما اتّخذوهم اولیاء» 4- ایمان، با ولایت کفار سازگار نیست. سلطه‏پذیر سازشکار، بى‏دین و فاسق است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن کثیراً منهم فاسقون» 5 - فسق، با ایمان در تعارض است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن ... فاسقون» [ نظرات / امتیازها ]

1- ایمان آوردن اهل‏کتاب، چنان بعید است که به یک آرزو مى‏ماند. «ولو کانوا یؤمنون...» (کلمه‏ى «لو»، در موردى به کار مى‏رود که کار نشدنى باشد، مانند پیرمردى که بگوید: اگر جوان مى‏شدم!)
2- کسى که به خدا و پیامبر ایمان قلبى داشته باشد، حاضر نیست ولایت غیر الهى را بپذیرد. «لو کانوا یؤمنون... مااتّخذوهم اولیاء» (راه رسیدن به استقلال واقعى و رهائى از سلطه‏ى کفّار، ایمان است)
3- فسق و بى‏ایمانى، سبب پذیرش سلطه‏ى کفّار است. «لو کانوا یؤمنون... ما اتّخذوهم اولیاء»
4- ایمان، با ولایت کفار سازگار نیست. سلطه‏پذیر سازشکار، بى‏دین و فاسق است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن کثیراً منهم فاسقون»
5 - فسق، با ایمان در تعارض است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن ... فاسقون»
[ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نور
در معناى این آیه، چند احتمال داده‏اند، از جمله: الف: اگر یهود مسلمان مى‏شدند، کفّاررا ولىّ خود قرار نمى‏دادند. <159> ب: اگر یهود، به موسى‏علیه السلام وتورات ایمان داشتند، هرگز مشرکان را ولىّ خود نمى‏گرفتند. <160> ج: اگر کفّار و مشرکان مسلمان مى‏شدند، یهود آنان را دوست خود انتخاب نمى‏کرد. <161> ظاهر آیه با توجّه به آیات قبل، احتمال اوّل را تقویت مى‏کند. 1- ایمان آوردن اهل‏کتاب، چنان بعید است که به یک آرزو مى‏ماند. «ولو کانوا یؤمنون...» (کلمه‏ى «لو»، در موردى به کار مى‏رود که کار نشدنى باشد، مانند پیرمردى که بگوید: اگر جوان مى‏شدم!) 2- کسى که به خدا و پیامبر ایمان قلبى داشته باشد، حاضر نیست ولایت غیر الهى را بپذیرد. «لو کانوا یؤمنون... مااتّخذوهم اولیاء» (راه رسیدن به استقلال واقعى و رهائى از سلطه‏ى کفّار، ایمان است) 3- فسق و بى‏ایمانى، سبب پذیرش سلطه‏ى کفّار است. «لو کانوا یؤمنون... ما اتّخذوهم اولیاء» 4- ایمان، با ولایت کفار سازگار نیست. سلطه‏پذیر سازشکار، بى‏دین و فاسق است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن کثیراً منهم فاسقون» 5 - فسق، با ایمان در تعارض است. «لو کانوا یؤمنون... ولکن ... فاسقون [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر کشاف
( و لو کانوا یؤمنون ) إیمانا خالصا غیر نفاق ما اتخذوا المشرکین ( أولیاء ) یعنی أن موالاة المشرکین کفی بها دلیلا علی نفاقهم ، و أن إیمانهم لیس بإیمان ( ولکن کثیرا منهم فاسقون ) متمردون فی کفرهم و نفاقهم . و قیل معناه : و لو کانوا یؤمنون بالله و موسی کما یدعون ، ما اتخذوا المشرکین أولیاء کما لم یوالهم المسلمون [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نمونه
در این آیه راه نجات از این برنامه غلط و نادرست را به آنها نشان میدهد که اگر راستى ایمان به خدا و پیامبر و آنچه بر او نازل شده است مى داشتند هیچگاه تن به دوستى بیگانگان و دشمنان خدا در نمى دادند و آنان را به عنوان تکیه گاه خود انتخاب نمى کردند (و لو کانوا یؤ منون بالله و النبى و ما انزل الیه ما اتخذوهم اولیاء) ولى متاسفانه در میان آنها کسانى که مطیع فرمان الهى باشند کمند و بسیارى از آنها از دایره فرمان خدا خارج شده ، راه فسق را پیش گرفته اند (و لکن کثیرا منهم فاسقون ) روشن است که منظور از ((النبى )) در اینجا پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) است زیرا در قرآن مجید در آیات مختلف این کلمه به همین معنى به کار رفته است ، و این موضوع در دهها آیه از قرآن دیده مى شود. احتمال دیگرى در تفسیر آیه نیز هست که ضمیر کانوا به مشرکان و بت پرستان برگردد، یعنى اگر این مشرکان که مورد علاقه و اعتماد یهودند به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) و قرآن ایمان مى آوردند، هیچگاه یهود آنها را دوست خود انتخاب نمى کردند و این نشانه روشن گمراهى و فسق آنها است زیرا با ادعاى پیروى از کتب آسمانى بت پرستان را تا زمانى که مشرکند به دوستى بر مى گزینند و همینکه به سوى خدا و کتب آسمانى آمدند از آنها فاصله مى گیرند! ولى تفسیر اول با ظاهر آیات سازگارتر است و طبق آن تمام ضمائر به یک مرجع (یعنى یهود) باز مى گردد [ نظرات / امتیازها ]

در ادامه بحث و در این آیه شریفه راه رهایى از آفت گمراهى و گناه و عذاب خدا به آنان نشان داده شده و چنین آمده است:

وَ لَوْ کانُوا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ النَّبىِّ وَ مَا اُنْزِلَ اِلَیْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ اَوْلِیَاءَ

و اگر آنان به خدا و پیامبر و قرآن، همان گونه که با زبان اظهار ایمان مى کنند، به راستى ایمان مى آوردند، کفرگرایان را به دوستى نمى گرفتند.

و پاره اى نیز مى گویند: منظور این است که آن گروه از یهود که با پیامبر اسلام به ستیزه برخاسته اند و دشمنى مى کنند، اگر به راستى به موسى و تورات ایمان داشتند، چنین نمى کردند و براى شکست اسلام و پیامبر با شرک گرایان همراه و همگام نمى شدند.

وَ لکِنَّ کَثیراً مِنْهُمْ فاسِقُونَ

قرآن در این فراز، آنان را با نواختن نشان «فسق» بر پیشانى شان نکوهش مى کند. گرچه به نظر مى رسد اگر با نشان «کفر» مورد نکوهش قرار مى داد مناسب تر بود، اما به دو دلیل چنین نکرد:

1 - نخست بدان دلیل که آنان از مرزهاى مقررات خدا تجاوز کردند و از فرمان خدا بیرون رفتند و این کار «فسق» است و نه «کفر».

2 - و دیگر این که کفر آنان آشکار بود و بدین وسیله آنان را «فاسقِ کافر» خواند، چراکه در کفرگرایى خود سرکشى مى کردند. [ نظرات / امتیازها ]

735. Saw 'ah may mean "corpse", with a suggestion of nakedness and shame in two senses: (1) the sense of being exposed without burial, and (2) the sense of being insulted by being violently deprived by the unwarranted murder, of the soul which inhabited it - the soul, too, of a brother.
736. The thought at last came home to the murderer. It was dreadful indeed to slay anyone-the more so as he was a brother, and an innocent righteous brother! But worse still, the murderer had not even the decency to bury the corpse, and of this simple duty he was reminded by a raven-a blackbird usually held in contempt! His regret was on that account That was no true repentance. [ نظرات / امتیازها ]

وَ لَوْ کٰانُوا یُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ اَلنَّبِیِّ وَ مٰا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَا اِتَّخَذُوهُمْ أَوْلِیٰاءَ وَ لٰکِنَّ کَثِیراً مِنْهُمْ فٰاسِقُونَ ظاهرا آیه در مقام مذمّت اهل کتاب از یهودیان و نصرانیان است که اصلا اینان به دین خود ایمان ندارند بدلیل اینکه اگر ایمان بنبى و کتاب خود داشتند دشمنان دین خود را دوست نمى گرفتند و با آنها مراوده و دوستى نمى کردند این آیه مشعر بر این است که هرکس پابند دینى شد لازمه ایمان او این است که با دشمنان دین دوستى و رفاقت نیندازد و مؤمن باسلام نیز بایستى چنین باشد که با کفار دوستى و رفاقت نیندازد که اگر چنین کردند بحکم قرآن آنان از فاسقین محسوب مى گردند [ نظرات / امتیازها ]

وَ لَوْ کٰانُوا یُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ اَلنَّبِیِّ وَ مٰا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَا اِتَّخَذُوهُمْ أَوْلِیٰاءَ خداى سبحان در آیۀ پیشین یادآور شد که یهودیان و یا بیشتر آنها با مشرکان رابطۀ دوستى داشتند و آنها را علیه مسلمانان تحریک مى کردند، درحالى که از لحاظ دینى مسلمانان به آنها نزدیک تر از مشرکان بودند آن گاه خدا در این آیه بیان مى کند که این یهودیان نه به خدا ایمان داشتند نه به موسى علیه السّلام و نه آن طور که خود ادعا مى کنند به آنچه در تورات فروفرستاده شده است اگر آنان در این ادّعاى خود صادق بودند به جاى مؤمنان با مشرکان طرح دوستى نمى ریختند؛ چرا که این کار در شریعت تورات نیز حرام است

وَ لٰکِنَّ کَثِیراً مِنْهُمْ فٰاسِقُونَ ؛ یعنى از دیدگاه یهودیان، مسئله، مسئلۀ دین و عقیده نیست، بلکه، چنان که پیش تر گفتیم، مسئلۀ مصلحت و منفعت است [ نظرات / امتیازها ]

بعضى گفته اند مراد آنست که اگر یهود ایمان بخدا و پیغمبر و کتاب خودشان داشتند با مشرکان قریش دوستى نمى کردند چون در شریعت حضرت موسى (ع) از دوستى با کفار منع شده است و لیکن چون بسیارى از آنها متمرد از حکم مذهبى خودشانند معلوم مى شود به آنچه اظهار عقیده هم مى کنند ایمان ندارند و بعضى گفته اند اگر مسلمانان اسلام حقیقى داشتند و داراى ایمان واقعى به پیغمبر (ص) و قرآن بودند با کفار دوستى و معاشرت نمى نمودند لیکن بسیارى از آنها متمرد از حکم خدا و پیغمبرند پس معلوم مى شود ایمان کامل ندارند [ نظرات / امتیازها ]