وَلَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمْ الرِّجْزُ قالُوا یامُوسى ادْعُ لَنا رَبَّکَ بِما عَهِدَ عِنْدَکَ
و هنگامى که بلا و عذاب بر آنان فرود مىآمد، نزد موسى مىشتافتند و مى گفتند: پروردگارت را به پیمان و عهدى که نزد تو دارد و دعایت را مىپذیرد بخوان و نجات ما را تقاضا کن تا ایمان آوریم.
به باور «قتاده» و «مجاهد» منظور عذابى است که به وسیله طوفان دامانشان را گرفت.
از حضرت صادقعلیه السلام آورده اند که بر آنان بلاى نابود کنندهاى به صورت برف سرخ وخونرنگ بارید، و آنان که این بلا را تا آن روز ندیده بودند، هنگامى که دامنگیرشان شد، نزد موسى آمدند و تعهّد اخلاقى سپردند که اگر خدا آنان را نجات بخشد ایمان خواهند آورند.
برخى مىگویند: منظور این است که هان اى موسى! خدا را به آن عهدى که داریم و اگر ایمان بیاوریم بلا را برطرف مىسازد، براى نجات ما بخوان. و «ابو مسلم» مىگوید: خدا را به عهد رسالت بخوان. با این بیان «باء» براى سوگند آمده و منظور این است که: به شکوه و حرمت آن رسالتى که خدا به تو داده است که اگر دعا کنى ما را نجات مىدهد، او را بخوان.
لَئِنْ کَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَکَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَکَ بَنى اِسْرآئیلَ.
آرى، اگر عذاب را از ما دور سازى، به رسالت تو ایمان آورده و فرزندان اسرائیل را نیز از بند اسارت رها ساخته و به همراه تو مى فرستیم.
[ نظرات / امتیازها ]