توضیح : نیز الدر المنثور (ج 3 ص 183) مى‏نویسد ابو الشیخ از نبیط که یکى از صحابه بوده روایت کرده که در تفسیر آیه «وَ ما کانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکاءً وَ تَصْدِیَةً» گفته: این آیه در این باره نازل شد که قریش در طواف خانه کعبه سوت مى‏زدند.
و نیز الدر المنثور (ج 3 ص 183) مى‏نویسد: طستى از ابن عباس (رضى اللَّه عنه) روایت کرده که نافع بن ازرق به وى گفت: مرا خبر ده از معناى آیه «إِلَّا مُکاءً وَ تَصْدِیَةً» و او در جوابش گفت «مکاء» آواز قنبره و «تصدیه» آواز (بال) گنجشکان است که «تصفیق» هم گفته مى‏شود، و داستان مورد نظر آیه این بود که وقتى رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در مکه در میان حجر اسماعیل و رکن یمانى به نماز مى‏ایستاد دو نفر از بنى سهم یکى طرف راست و یکى طرف چپ آن حضرت مى‏ایستادند، آن یکى آواز قنبره درمى‏آورد، و آن دیگرى با دستهایش صداى بال گنجشکان را، تا شاید بدین وسیله نماز آن حضرت را بر هم زنند. [ بستن توضیحات ]