گفتند: ای صالح ، تو پیش از این در میان ما مایه امید بودی ( که دین ما را بپذیری یا سرپرست ما باشی ) ! آیا ما را از پرستش آنچه پدران ما می پرستیدند باز می داری؟! و حقّا که ما از آنچه ما را بدان می خوانی ( خدای بدون شریک ) در شکّی تردیدزا و ابهام آوریم. [ نظرات / امتیازها ]

گفتند: «ای صالح! تو پیش از این ، مایه امید ما بودی! آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان می پرستیدند ، نهی می کنی؟! در حالی که ما ، در مورد آنچه به سوی آن دعوتمان می کنی ، در شک و تردید هستیم!» [ نظرات / امتیازها ]

گفتند: ای صالح! جامعه ما بیش از این به تو چشم امید دوخته بود ( و انتظار این سخن را از تو نداشت ) آخر چگونه ما را از پرستش خدایانی که پدران ما آنها را می پرستیدند نهی می کنی ( با اینکه این دعوت تو ، هم سنت جامعه و بنیان ملیت ما را منهدم می کند و هم ) حجتی قانع کننده و یقین آور به همراه ندارد و ما هم چنان نسبت به درستی آن در شکی حیرت آوریم . [ نظرات / امتیازها ]

قوم گفتند: ای صالح ، تو پیش از آنکه دعوی نبوت کنی در میان ما مورد امیدواری بودی ، آیا می خواهی ما را از پرستش خدایانی که پدران ما می پرستیدند منع کنی؟ ما به دعوی نبوتت سخت بدگمان و بی عقیده هستیم. [ نظرات / امتیازها ]

گفتند: «ای صالح ، به راستی تو پیش از این ، میان ما مایه امید بودی. آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان می پرستیدند باز می داری؟ و بی گمان ، ما از آنچه تو ما را بدان می خوانی سخت دچار شکّیم.» [ نظرات / امتیازها ]

گفتند : ای صالح ، پیش از این که ما را به توحید فراخوانی ، در میان ما مایه امید بودی و دل بسته بودیم که ما را به راه ترقی درآوری ولی اینک نومید شده ایم . آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان می پرستند باز می داری ؟ ما در آنچه تو ما را بدان فرا می خوانی تردید داریم و دعوت تو مایه بدگمانی ما شده است . [ نظرات / امتیازها ]

گفتند: ای صالح! پیش از این در میان ما [ به عنوان انسانی عاقل و خردمند ] مورد امید بودی ، آیا ما را از پرستیدن آنچه پدرانمان می پرستیدند ، باز می داری؟ و ما بی تردید در [ درستی و صحّت ] تعالیمی که به آن دعوتمان می کنی در شکی شدید و سخت هستیم [ چنان شکی که در خردمندی تو نیز دچار تردیدیم. ] [ نظرات / امتیازها ]

‏گفتند : ای صالح ! پیش از این مایه امید ما بودی . آیا ما را از پرستش چیزهائی که پدرانمان می‌پرستیدند نهی می‌کنی‌ ؟ ( و از عبادت بتانی باز می‌داری که نیاکان و همچنین خودمان به عبادت آنها عادت کرده و الفت گرفته‌ایم‌ ؟ ! ) ما راجع بدانچه ما را بدان دعوت می‌کنی به شکّ و تردید عجیبی گرفتار آمده‌ایم [ نظرات / امتیازها ]

قوم او گفتند: ای صالح! امید ما به تو بیش از این بود و چنین انتظاری از تو نداشتیم. آیا ما را از پرستش خدایانی نهی می‌کنی که پدران‌مان آنها را می‌پرستیدند؟ ما در مورد آنچه به آن دعوت‌مان می‌کنی، در شک و بدگمانی هستیم. [ نظرات / امتیازها ]

گفتند اى صالح به حقیقت بودى در ما امید داشته شده پیش از این آیا نهى مى کنى ما را از آنکه بپرستیم آنچه مى پرستیدند پدران ما و به درستى که ما هرآینه در شکیم در آنچه مى خوانى ما را به آنکه آن شکى بگمان بد اندازه است [ نظرات / امتیازها ]

" [آنها] گفتند: «اِی «صالِح»! ، تو در [میانِ] ما ، مایهِ اُمید بوده ای پیش از این! ؛ آیا نَهی می کُنی [و باز می داری] ما را که بپَرَستیم آنچه را پدرانِ ما می پَرَستیدند؟! ؛ و حقیقتاً ما قطعاً در شَکیّ [و تَردیدی] از آنچه ما را به سویِ آن می خوانی ، مُرَدّد [و مَشکوک] هستیم! . " . [ نظرات / امتیازها ]