1) ماجدی (داور) : شیطان بر هر شخص متمرّد و سرکشى اطلاق میشود، و مراد از شیاطین در این‏ آیه رؤساء و بزرگان کفار و منافقینند که در عقیده و صفات با هم موافق و در خلوت همدم و همراز یکدیگرند و کلمه الى بمعنى مع میباشد یعنى وقتى با رؤساء و بزرگان خود خلوت میکنند و مجتمع میشوند میگویند ما با شما هستیم، و اضافه شیاطین بضمیر جمع که مرجع آن منافقین است کمال دلالت را دارد بر اینکه از یک جنسند و در صفات و ملکات با هم مشترکند و چون داراى صفات شیطانى هستند از اینجهت از آنها بشیاطین تعبیر شده

1) رمضانی (داور) : درباره اسباب نزول این آیه در کتاب شواهد التنزیل آمده است که: روزی امیرالمؤمنین علیه‌السلام به همراه سلمان و عمار و صهیب و مقداد و ابوذر وارد شهر مدینه شدند هنگامی که چشم عبدلله ابن ابیّ و یارانش با ایشان افتاد گفت: خوش آمدید ای سید بنی هاشم و وصی رسول الله و برادرش که نفست و مالت را برایش می‌دهی. پس امیرالمؤمنین فرمودند: وای بر تو، تو منافق هستی و من بر نفاق تو شهادت می‌دهم. ابیّ گفت: به من چنین نسبتی می‌دهی ور حالی که قسم به خدا من مؤمنی هستم مثل خودت و مثل اصحابت. حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: مادرت به عزایت بنشیند، تو جز یک منافق نیستی. سپس نزد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم رفتند و آنچه که اتفاق افتاده بود را بازگو کردند پس خداوند این آیه را نازل فرمود.
این روایت از باب جرى یعنى تطبیق آیه به مصداق روشن و کامل آن است.