1- منافق، نان را به نرخ روز مىخورد. «قالوا آمنا... قالوا انّا معکم»
2- به هر اظهار ایمان، نباید اعتماد قطعى کرد و باید مواظب عوامل نفوذى بود. «قالوا آمنّا»
3- منافق، شهامتِ صداقت ندارد واز مؤمنان ترس و هراس دارد. «خَلَوا»
تماس وارتباط منافقان با مؤمنان، آشکار وعلنى است ولى تماس آنان با کفّار یا سران و رهبران خود، سرّى و محرمانه، در نهان و خلوت صورت مىگیرد.
4- دوستان منافقان، شیطان صفت هستند. «شیاطینهم»
5 - کفّار و منافقان با همدیگر ارتباط تشکیلاتى دارند و منافقان از آنان خطّ فکرى مىگیرند. «شیاطینهم»
6- اظهار ایمان از سوى منافق موقتى است، ولى کفر او پایدار و ثابت است. «آمنّا، انّا معکم» (ایمان، با جملهى فعلیه وکفر با جملهى اسمیّه آمده وجمله اسمیّه نشانهى دوام و ثبوت است.)
7- منافقان با کافران نه تنها همفکرند بلکه کمککارهم نیز هستند.«انّا معکم» (کلمه «مع»، در جایى بکار مىرود که علاوه بر همفکرى، همکارى نیز باشد.)
8 - منافقان، مؤمنان را به استهزا مىگیرند. «انّما نحن مستهزؤن»
[ نظرات / امتیازها ]