1) این سوره که از سورههاى مکى است ویژگیهاى سورههاى مکى را در بر دارد ، مقطعهاى آیات کوتاه ، محتواى آنها داغ ، و عمدتا ناظر به قیامت و پاداش و کیفر الهى و عوامل و اسباب آن است.
در آغاز بعد از ذکر سه سوگند مردم را به دو گروه تقسیم مىکند : انفاق کنندگان با تقوى ، و بخیلانى که منکر پاداش قیامتند ، پایان کار گروه اول را خوشبختى و سهولت و آرامش ، و پایان کار گروه دوم را سختى و تنگى و بدبختى مىشمرد .
در بخش دیگرى از این سوره ، بعد از اشاره به این معنى که هدایت بندگان بر خدا است ، همگان را از آتش فروزان دوزخ انذار مىکند.
و در آخرین بخش کسانى را که در این آتش مىسوزند و گروهى را که از آن نجات مىیابند با ذکر اوصاف معرفى مىکند.
در فضیلت تلاوت این سوره از پیغمبر اکرم (صلىاللهعلیهوآلهوسلّم) آمده است که فرمود : من قرأها اعطاه الله حتى یرضى ، و عافاه من العسر و یسر له الیسر : هر کس این سوره را تلاوت کند خداوند آنقدر به او مىبخشد که راضى شود ، و او را از سختیها نجات مىدهد و مسیر زندگى را براى او آسان مىسازد .
[ نظرات / امتیازها ]
1) " وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشى" در این آیه به شب هنگامى که روز را فرا مىگیرد سوگند یاد شده، و فراگیرى شب نسبت به روز در جاى دیگر نیز آمده، فرموده:" یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهارَ" «1» و احتمال هم دارد که
مراد فراگیرى زمین و یا فراگیرى و پوشاندن قرص خورشید باشد.
[ نظرات / امتیازها ]