1) : چرا تو پرانتز واسه خودتون همه چی اضافه میکنین گفته بهتر است حجاب داشته باشید مجبور که نکرده.پ

شاه آبادی (داور) : در اینکه منظور از شناخته شدن چیست؟ دو نظر در میان مفسران وجود دارد که منافاتى با هم ندارند.
نخست اینکه در آن زمان معمول بوده است که کنیزان بدون پوشیدن سر و گردن از منزل بیرون مى‏آمدند، و از آنجا که از نظر اخلاقى وضع خوبى نداشتند گاهى بعضى از جوانان هرزه مزاحم آنها مى‏شدند، در اینجا به زنان آزاد مسلمان دستور داده شد که حجاب اسلامى را کاملا رعایت کنند تا از کنیزان شناخته شوند و بهانه‏اى براى مزاحمت به دست هرزگان ندهند.
بدیهى است مفهوم این سخن آن نیست که اوباش حق داشتند مزاحم کنیزان شوند، بلکه منظور این است که بهانه را از دست افراد فاسد بگیرند.
دیگر اینکه هدف این است که زنان مسلمان در پوشیدن حجاب سهل‏انگار
و بى اعتنا نباشند مثل بعضى از زنان بى بند و بار که در عین داشتن حجاب آن چنان بى‏پروا و لاابالى هستند که غالبا قسمتهایى از بدنهاى آنان نمایان است و همین معنى توجه افراد هرزه را به آنها جلب مى‏کند.
از این آیه استفاده مى‏شود که حکم" حجاب و پوشش" براى آزاد زنان قبل از این زمان نازل شده بود، ولى بعضى روى ساده‏اندیشى درست مراقب آن نبودند آیه فوق تاکید مى‏کند که در رعایت آن دقیق باشند.
آیه صریح تر در مورد وجوب حجاب آیه زیر است:
سوره نور آیه 31
«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ؛[نور/31] و به زنان مؤمن بگو که چشمان خویش فروگیرند و شرمگاه خود نگه دارند و زینتهاى خود را جز آن مقدار که پیداست آشکار نکنند و مقنعه ‏هاى خود را تا گریبان فروگذارند و زینتهاى خود را آشکار نکنند، جز براى شوهر خود یا پدر خود یا پدر شوهر خود یا پسر خود یا پسر شوهر خود یا برادر خود یا پسر برادر خود، یا پسر خواهر خود یا زنان همکیش خود، یا بندگان خود، یا مردان خدمتگزار خود که رغبت به آن ندارند، یا کودکانى که از شرمگاه زنان بى‏ خبرند. و نیز چنان پاى بر زمین نزنند تا آن زینت که پنهان کرده‏اند دانسته شود. اى مؤمنان، همگان به درگاه خدا توبه کنید، باشد که رستگار گردید.»
تفسیر نمونه، ج‏17، ص: 428
2) : یدنین بمعنی نزدیک کردن یاروی هم انداختن یعنی دو طرف چادر مانند شنل از هم دور نباشد ویا مانند بعضی چادریها که گلو ودستها وحتی سینه هویدا می باشد مورد نظر نیست
یعرفن بمعنی شناخته شدن زمانی می گوییم طرف چادریست زمانی می گوییم چادر به سر کرده
نوع چادر به سر کردن خود معرف وشناسایی کسی است که می بینیم
یوذین بمعنی مورد اذیت قرار گرفتن که میتواند هرزه گویی وآزار جسمی باشد ویا چشمی
واقفیم که چشمها نیرویی دارند که میتوانند حتی باعث مرگ بشوند
با قدری تامل در زندگی خانواده های بی بند وبار حضور تاثیر چشم حتی پس از ساعتها بر جسم وروح وبالطبع محیط خانه همسر وفرزندان آشکار میشود که نمی دانند از کجا این تلخی در زندگیشان نفوذ پیدا کرده

1) : چرا در این آیه به پیامبر خطاب شده بناتک ( دخترانت ) در حالی که پیامپر یک دختر بیشتر نداشتند - حکمت بیان این کلمه چیست
2) : سلام ، پس چرا آیت الله مکارم شیرازی در رسالشون در قسمت ٤٣ مسایل عمومی مورد ابتلا نوشته که در حجاب إسلامی نوع و رنگ لباس تفاوتی نمیکند بلکه واجب است پوشاندن تمام بدن غیر إز صورت و دستها تا مچ ولی پوشیدن لباس های زینتیهر چند بدن آشکار نباشید جایز نیست
3) : منظور دختر خوانده های پیامبر هم هست نه فقط حضرت زهرا سلام الله علیها

1) : از کجا معلوم جلب به معنی روسری است
شاه آبادی (داور) : در مفهوم جلباب اختلاف نظر وجود دارد. آنچه، با توجّه به کتب لغت(1) و گفتار مفسران شیعه مانند علامه طباطبایی(2) و فیض کاشانی(3) و اهل سنّت مانند قرطبی(4) صحیح‏تر به نظر می‏رسد، آن است که «جلباب» ملحفه و پوششی چادر مانند است نه روسری و خمار. از ابن عبّاس و ابن مسعود روایت شده که منظور عبا است. پس جلباب لباس گشاد و پارچه‏ای است که همه بدن را می‏پوشاند. ضمناً همان طور که مفسران بزرگ مانند شیخ طوسی و طبرسی فرموده‏اند، در گذشته دو نوع روسری برای زنان معمول بود: روسری‏های کوچک که آن‏ها را «خِمار» یا «مقنعه» می‏نامیدند و معمولاً در خانه از آن استفاده می‏کردند؛ و روسری‏های بزرگ که مخصوص بیرون خانه به شمار می‏آمد. زنان با این روسری بزرگ که جلباب خوانده می‏شد و از «مقنعه» بزرگ‏تر و از «رداء» کوچک‏تر است و به چادر امروزین شباهت دارد، مو و تمام بدن خود را می‏پوشاندند.(5) به طور خلاصه در معنی «جلباب» مفسران و اهل لغت چه معنی ذکر کرده اند:
1. ملحفه (چادر) و پارچه بزرگی که از روی سری بلندتر است و سر و گردن و سینه ها را می پوشاند.
2. مقنعه و خمار (روسری)
3. پیراهن گشاد (ر.ک: لسان العرب، مجمع البحرین، مفردات راغب ...)
گرچه این معانی با هم متفاوتند ولی قدر مشترک هم آنها این است که بدن را به وسیله آن بپوشاند. اما بیشتر به نظر می رسد که منظور پوششی است که از روسری بلندتر و از چادر کوچک تر است چنان چه نویسنده «لسان العرب» بر آن تکیه کرده است. (ر.ک: تفسیر نمونه، ج 17، ص 428، ذیل آیه 59 از سوره احزاب)
نزدیک ساختن جلباب - «یدنین علیهنّ من جلابیبهنّ» - کنایه از پوشیدن چهره و سر و گردن با آن است.(6) یعنی چنان نباشد که چادر یا رو پوش‏های بزرگ (مانتو) تنها جنبه تشریفاتی و رسمی داشته باشدو همه پیکرشان را نپوشاند. زنان حق ندارند چنان چادر بپوشند که نشان دهد اهل پرهیز از معاشرت با مردان بیگانه نیستند؛ از نگاه چشم‏های نامحرم نمی‏پرهیزند و از مصادیق «کاسیات عاریات»(7) شمرده می‏شوند. قرآن فرمان می‏دهد: بانوان با مراقبت جامه‏شان را بر خود گیرند و آن را رها نکنند تا نشان دهد اهل عفاف و حفظ به شمار می‏آیند. تعلیل پایانی آیه نیز بیانگر همین امر است؛ یعنی آن پوششی مطلوب است که خود به خود دورباش ایجاد می‏کند و ناپاکدلان را نومید می‏سازد.(8)
پس مراد این است که زنان جلباب را به بدن خود نزدیک سازند تا درست آنها را محفوظ بدارد نه این که آن را آزاد بگذارند به طوری که گاه و بی گاه کنار و بدن آشکار گردد و به تعبیر ساده و خودمانی یعنی لباس خود را جمع و جور کنند.
1. ر. ک: مسأله حجاب، ص 158 و 159؛ قاموس قرآن، قرشی، ج 2، ص 41 و 42. (این کتاب‏ها کلمات اهل لغت را ذکر کرده‏اند؛ مانند تعبیر به «الجلباب: القمیص أوالثواب الواسع» یا «الجلباب ثوب اوسع من الخمار دون الردّاء تُغطّی به المرأة رأسها و صدرها)
2. المیزان فی تفسیر القرآن، ج 16، ص 361. (هو ثوب تشتمل به المرأة فیغطّی جمیع بدنها)
3. تفسیر الصافی، فیض کاشانی، ج 4، ص 203.
4. الجامع لأحکام القرآن، قرطبی، ج 14؛ ص 156.
5. درباره جلباب گفته‏اند: آن روسری خاصی که بانوان هنگامی که برای کاری به خارج از منزل می‏روند، سر و روی خود را با آن می‏پوشند؛ «الجلباب خمارالمرأة الذی یفطّی رأسها و وجهها اذا خرجت لحاجة» (التبیان فی تفسیر القرآن، طوسی ج 8، ص 361؛ مجمع البیان، ج 8 - 7، ص 578)
6. مجمع البیان، ص 580؛ المیزان، ج 16، ص 361.
7. زنانی که ظاهراً پوشیده هستند ولی در واقع برهنه‏اند، روی عن رسول اللّه(ص): صنفان من اهل النار لم أرهما قوم معهم سیاط کأذناب البقر یضربون بها الناس و نساء کاسیات عاریات، ممیلات مائلات، رؤسهنّ کأسنمة البُخت المائلة....» (میزان الحکمة، ری شهری، ج 2، ص 259)
8. مسأله حجاب، ص 160 و 161. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 6/100114113)

1) : ممنون.بابت تفسیرها

1) : سلام خدمت شما ممنون از تفسیر خوبتون.