محمد میرشکاری

الله در سوره بقره بیان نمودند که صدقه چه کسانی مورد قبول است؟

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
آیه 264 سوره مبارکه بقره دلالت دارد بر اینکه آزار و منت بعد از صدقه اجر آن را حبط کرده و از بین مى‏برد و در ادامه آیه، افرادى را که صدقه مى‏دهند و به دنبالش منت و اذیت مى‏رسانند تشبیه به افراد ریاکار بى‏ایمان کرد، که صدقاتشان باطل و بى‏اجر است‏. مراد از ایمان نداشتن ریاکار در انفاقش به خدا و روز جزا، این نیست که اصلا به خداوندى خدا قائل نیست‏ بلکه منظور ایمان نداشتن او به دعوت پروردگارى است که او را به انفاق مى‏خواند، و ثوابهایى جزیل و عظیم به وى وعده مى‏دهد، چون اگر به دعوت این داعى و به روز قیامت (روزى که پاداشهاى اعمال در آن روز ظاهر مى‏شود) ایمان مى‏داشت، در انفاقش قصد ریا نمى‏کرد و تنها عمل را براى خاطر خدا مى‏آورد، و علاقمند به ثواب جزیل خدا مى‏شد.

راد

آگاه نبودن جنیان از غیب در کدام آیه سوره سباء بیان شده است

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
آیه 14 از سوره مبارکه سبأ اشاره دارد که جن، غیب نمی‌داند.
فَلَمَّا قَضَیْنا عَلَیْهِ الْمَوْتَ ما دَلَّهُمْ عَلى‏ مَوْتِهِ إِلاَّ دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْکُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ ما لَبِثُوا فِی الْعَذابِ الْمُهین‏؛ پس هنگامى که مرگ را بر او مقرّر کردیم، جنیان را از مرگش جز موریانه‏اى که عصایش را مى‏خورد، آگاه نکرد؛ زمانى که به روى زمین در افتاد، جنّیان [که ادعاى علم غیب داشتند] فهمیدند که اگر غیب مى‏دانستند در آن عذاب خوارکننده [که کارهاى بسیار پرزحمت و طاقت‏فرسا بود] درنگ نمى‏کردند.

Sarband

تجزیه کلمه قَرْنَ در آیه ۳۳ سوره احزاب رو میخواستم همراه با ریشه
باتشکر

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
قَرنَ: فعل، ثلاثی مجرد، امر، جمع مؤنث مخاطب، لازم، مبنی بر سکون
کلمه "قرن" امر از ماده "قرر" است، که به معناى پا بر جا شدن است، و اصل این کلمه "اقررن" بوده، که یکى از دو تا "راء" آن حذف شده است، ممکن هم هست از ماده "قار، یقار" به معناى اجتماع، و کنایه از ثابت ماندن در خانه‏ها باشد.

ابراهیم آذرپیرا

در مورد صیغه موقت در کتاب خدا چیزی گفته؟

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
آیه‌ای که بحث متعه یا همان ازدواج موقت را در قرآن مطرح کرده، آیه 24 سوره مبارکه نساء است. «... فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَریضَةً ...؛ با هر زنى از آنان (غیر چهارده قسم گذشته) که ازدواج موقت کردید مهر او را به عنوان واجب (مالى) بپردازید.»

علی شفیعی

ویژگی های توبه نصوح در سوره تحریم

متین رمضانی (داور) : حقیقت "توبه" همان ندامت و پشیمانى از گناه است که لازمه آن تصمیم بر ترک در آینده است، و اگر کارى بوده که قابل جبران است در صدد جبران برآید، و گفتن استغفار نیز بیانگر همین معنى است، و به این ترتیب ارکان توبه را مى‏توان در پنج چیز خلاصه کرد: ترک گناه- ندامت-تصمیم بر ترک در آینده- جبران گذشته- استغفار.
کلمه "نصوح" از ماده "نصح" است که به معناى جستجو از بهترین عمل و بهترین گفتارى است که صاحبش را بهتر و بیشتر سود ببخشد، و این کلمه معنایى دیگر نیز دارد، و آن عبارت است از اخلاص، وقتى مى‏گویى: "نصحت له الود" معنایش این است که من دوستى را با او به حد خلوص رساندم. بنا بر این، توبه نصوح مى‏تواند عبارت باشد از توبه‏اى که صاحبش را از برگشتن به طرف گناه باز بدارد، و یا توبه‏اى که بنده را براى رجوع از گناه خالص سازد، و در نتیجه، دیگر به آن عملى که از آن توبه کرده بر نگردد.
در حدیثى از پیغمبر گرامى اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم مى‏خوانیم هنگامى که "معاذ بن جبل" از توبه نصوح سؤال کرد، در پاسخ فرمودند:
«ان یتوب التائب ثم لا یرجع فى ذنب کما لا یعود اللبن الى الضرع‏، آن است که شخص توبه‏کننده به هیچوجه بازگشت به گناه نکند آن چنان که شیر به پستان هرگز باز نمى‏گردد»! این تعبیر لطیف بیانگر این واقعیت است که توبه نصوح چنان انقلابى در انسان ایجاد مى‏کند که راه بازگشت به گذشته را به کلى بر او مى‏بندد، همانگونه که بازگشت شیر به پستان غیر ممکن است.

علی شفیعی

تفاوت بین شعوب و قبائل در آیه 13 سوره مبارکه حجرات چیست؟

متین رمضانی (داور) : در این که میان "شعوب" و "قبائل" چه تفاوتى است؟ مفسران احتمالات مختلفى داده‏اند:
اول: کلمه "شعوب" جمع "شعب"- به کسره شین و سکون عین- است و به طورى که در مجمع البیان گفته ‏به معناى قبیله بزرگى از مردم است، مانند قبیله ربیعه و مضر. و کلمه "قبائل" جمع "قبیله" است که جمعیتى کوچکتر از شعب است و تیره‏اى از آن است مانند "تیم" که یکى از تیره‏هاى "مضر" است. و این قول اکثر مفسران است.
دوم آنکه شعب کمتر از قبیله است راغب گوید: شعب عبارت است از قبیله‏اى که از یک قبیله دیگر منشعب گردد، و جمع آن شعوب مى‏آید.
سوم آنکه کلمه "شعوب" به معناى نژادهاى غیر عرب از قبیل ترک و فارس و هندى و آفریقایى و امثال اینها است. و کلمه "قبائل" به معناى تیره‏هاى عربى است.
و ظاهرا برگشت این قول به یکى از همان دو قول قبلى است ‏و در مجمع آنرا از امام صادق علیه السّلام نقل کرده از ابو عبیده نقل شده: شعوب عجم است و اصل آن از تشعّب است که نسب عجم بسیار پراکنده است.

ظاهر کوتی

سلام
چرا در آیه ۸۸ سوره حجر کلمه ازواجا را به گروه ها ترجمه شده در حالی که ازواج در اصل به زوج یا زوجه و به معنی همسر باید باشد

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
زوج به هر یک از دو همسر مرد و زن، همچنین به هر دو جفتى، مثل جفت کفش و نعلین و نیز به هر دو چیزى که با یکدیگر شبیه یا همانند باشند، خواه شباهتى یکسان و یا ناهمسان باشد باز هم آنها را- زوج- گویند. و مقصود از ازدواج در این آیه، مردان و زنان و یا اصناف مردم است، مانند صنف بت‏پرستان و صنف یهود و صنف نصارى و صنف مجوس.

ناشناس ..

با سلام
در سوره غاشیه ایه 3 منظور چیه؟که گفته شده پیوسته عمل شده و خسته شده اند و به روایتی نتیجه نگرفته اند؟کسی که پیوسته عمل داره خستگی درونش معنایی داره؟؟؟؟

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
در تفسیر المیزان در ذیل این آیه چنین بیان شده است که: معنی این آیه به قرینه اینکه در مقابل صفت اهل جنت یعنى جمله "لِسَعْیِها راضِیَةٌ" (غاشیه/9 ) قرار گرفته، این است که اهل دوزخ خستگى تلاشى‏ که در دنیا کردند از تنشان در نمى‏آید، به خلاف اهل بهشت که وقتى تلاش خود را سودمند مى‏یابند خستگى از تنشان بیرون مى‏آید، چون انسان هر تلاشى که در دنیا مى‏کند به منظور تامین سعادت خود مى‏کند، منظورش این است که به هدف خود نائل آید، و دوزخیان در قیامت مى‏بینند که آنچه در دنیا تلاش کردند بى‏نتیجه مانده و خردلى سودمند نبوده، هم چنان که در جاى دیگر فرموده: "وَ قَدِمْنا إِلى‏ ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً - به اعمالى که آنان در دنیا کردند مى‏پردازیم و همه را هیچ و پوچ مى‏کنیم‏" (فرقان/23)، در نتیجه از اعمالى که داشتند چیزى به جز خستگى عایدشان نمى‏شود، به خلاف اهل بهشت که از سعى و عمل خود راضیند، چون همه به صورت بهشت و راحتى مبدل گشت.

هادی آبانگاه

سلام و عرض ادب. تفاوت واژه معدودة و معدودات در لغت و در قرآن چیست؟ با تشکر

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
"معدود" یعنى قابل شمارش، و معمولا به اشیاء کم گفته مى‏شود، زیرا اشیاء زیاد قابل شمارش نیستند یا شمارش آنها مشکل است.
و بر این اساس آیه: (إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُودَةً- 80/ بقره) مگر روزهایى کم و اندک زیرا (بنى اسرائیل بعد از پرستش گوساله) مى‏گفتند ما به تعداد روزهاى کمى که گوساله را پرستیده‏ایم عذاب می‌شویم.
و معدودات جمع مؤنث می‌باشد و از لحاظ معنی همان معنای قلیل و اندک را می‌دهد.
لذا در عبارت " أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ" (بقره/184) نکره آمدن ایام و اتصاف آن به صفت (معدودات) براى این است که بفهماند تکلیف نامبرده ناچیز و بدون مشقت است، تا به این وسیله مکلف را در انجام آن دل و جرأت دهد، و قهرا مراد از ایام معدودات همان ماه رمضان خواهد بود.

محمد صادق

با سلام. در ایه 60 سوره انعام صحبت از استیفای کامل روح از بدن در خواب است مانند مرگ.
کیفیت این استیفا چگونه است؟ توضیح اینکه آیا می بایست قائل به عالمی باشیم که با به خواب رفتن شخص روح او وارد آن عالم می شود و در آنجا به حرکت و فعالیت در میآید و آن حرکات و فعالیت ها خواب و رؤیای ما را می سازند؟
سؤال دوم اینکه کیفیت و آنچه در خواب می بینیم آیا مرتبط با کیفیتی است که روحمان دارد؟ یعنی عالم خواب دارای حیطه دسترسی است و برای هر روحی مجوز فعالیت و حرکت در هر جهت و بُعدی وجود ندارد بلکه متناسب با کیفیتی که روح ساخته شده (تأثیر روح از اعمال) جولان خواهد داشت؟

متین رمضانی (داور) : سلام علیکم
عالم طبیعت یا عالم دنیا عالمی است که روح نیاز به مرکبی دارد به نام جسم. وقتی به خواب می‌رویم تعلق روح از بدن کم می‌شود و اینکه فرمود:" یتوفیکم- مى‏گیرد شما را" و نفرمود:" یتوفى روحکم- مى‏گیرد جان شما را" دلالت دارد بر اینکه حقیقت انسانى که ما از آن به کلمه" من" تعبیر مى‏کنیم، همان روح انسانى است و بس، و چنان نیست که ما خیال مى‏کنیم که روح جزئى از انسان است و یا صفت و یا هیاتى است که عارض بر انسان مى‏شود.
و در خواب، روح ما در عالم مثال سیر می‌کند البته سیر او وابسته به آن چیزی است که در دنیا کسب کرده است. و البته بعضی از خواب ها نشان از حوادث و یا رخدادهای مربوط به آینده است که روح در عالم مثال که عالمی بدون زمان است آن را درمی‌یابد و یا اینکه به علت تعلق شدید روح به جسم و یا در مراحل انتهایی خواب که نزدیک به بیدار شدن به طور طبیعی است، خوابهایی که رویت می‌شود نوعا مربوط به کارها و یا حوادث روزمره می‌باشد.