1) رضایی : ترجمه آن کتاب صحیح است. ذالک می شود آن و هذا میشود این

1) اخوان بهابادی : چرا برای هدایت پرهیزکاران است ؟
پرهیزکاران که خود هدایت یافته اند؟
رمضانی (داور) : خداوند در ادامه آیات به اوصاف متقین می‌پردازد. یعنی کسانی که دارای این اوصاف هستند به واسطه هدایت اولیه‌ای که بدست آوردند، از هدایت ثانویه که هدایت قران است بهره می‌برند و این هدایت دومى را خداى سبحان بپاس تقوایشان بایشان کرامت فرمود. در مقابل درباره منافقین هم این مطلب صادق است یعنی کفار، یک ضلالت و کورى رو برای خود کسب کردند، که باعث اوصاف خبیثه آنان از کفر و نفاق و غیره شد، دوم ضلالت و کورى‏‌اى که ضلالت و کورى اولشان را بیشتر کرد که این به جهت مجازاتشان است.
همچنان که قرآن این مطلب را در آیه 82 سوره مبارکه اسراء بیان فرموده است: " وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَساراً": و ما از قرآن آنچه را براى مؤمنان مایه درمان ورحمت است، نازل مى‏‌کنیم وستمکاران را جز خسارت نمى‌‏افزاید.

1) : واقعا دستتون درد نکنه.این کارتون به دانش اموزانی که تحقیق ترجمه دارند بسیار کمک میکنه!عالیه

1) : با سلام و احترام ، خداوند متعال در ابتدای آیه 2 سوره بقره می فرمایند : ذالک کتاب یعنی آن کتاب ، لذا ترجمه این کتاب به نظر بنده صحیح نمی باشد. بهتر است به جای ترجمه این در معنی لمه ذالک ، بگوییم همچون آیه 1 سوره بقره که برای ما رمز می باشد بگوییم در مورد آن کتاب هم فعلا چیزی نمیدانیم
رمضانی (داور) : گاهى از اسم اشاره بعید(ذلک) براى بیان عظمت چیز یا شخصى استفاده مى‏‌شود، یعنى آن قدر مقام آن بالا است که گویى در نقطه دور دستى در اوج آسمانها، قرار گرفته است، در تعبیرات فارسى نیز نظیر آن را داریم فى المثل در حضور افراد بزرگ مى‏‌گوئیم:" اگر آن سرور اجازه دهند چنین کار را مى‌‏کنیم". در حالى که باید این سرور گفته شود، این تنها براى بیان عظمت و بلندى مقام است.

1) احمدی فقیه : املای کلمه «شبهه ای» را اصلاح نمایید.
2) احمدی فقیه : سلام و درود
از لحاظ نگارش پارسی، فعل گردیدن در جاهای خاصی استفاده می شود. متأسفانه در گویش ها و نگارش ها به درستی از آن استفاده نمی شود. به جای کلمه «گردیده» کلمه «شده» استفاده شود و کلمه «است» نیز حذف گردد. به این صورت:
این کتاب آسمانی که بدون هیچ شبه ای از جانب خدا نازل شده برای ارشاد پرهیزکاران است.
3) ghaf : هیچگاه در کتاب خدا ( ذلک ) را ( هذا ) ترجمه نباید کرد
تمامی مترجمینی که ذلک را آن ترجمه کردند راه درست رو رفتند
4) احمدی فقیه : بسم الله الرحمن الرحیم
به قرآن حکیم هم اشاره بعید می شود و هم اشاره قریب، مانند: (ان هذا القرآن یهدی)؛ (اسرا/9)، با توجه به اینکه قرآن عظیم هم مشارالیه قریب است و هم مشارالیه بعید، هیچ گونه اشکالی ندارد که به قرآن کریم «ذلک» یا «هذا» اشاره شود، به همین خاطر علی علیه السلام، فرمودند: (فان القرآن حمال ذو وجوه)؛ قرآن حکیم دارای چهره های بسیاری است.
منبع: تفسیر فروغ و بسیاری منابع دیگر.

1) احمدی فقیه : به جای کلمه «آن» (اولی)، بهتر است در ترجمه از کلمه «این» استفاده شود. همچنین تا حد امکان اصول نگارش پارسی را رعایت کنیم، «...برای پرهیزکاران هدایت است.»

2) ghaf : ( این کتاب ) ترجمان صحیحی نیست بهتر است درج شود ( آن کتاب )
در ترجمه هم ( آن کتاب ) از جنبه دستوری درست نیست
باتید ترجمه کرد ( آن کتابیست که ...) .
این کتاب از جایی در ذیل این کلمه ( ذلک ) آورده شد که در ترجمه خواستیم منظور را جای معنا بیاوریم و چون گفتیم مورد اشاره قرآن است پس (هذا ) بجای ( ذلک ) و این یعنی دست بردن داخل منظور خداوند .
3) احمدی فقیه : توضیحی کوتاه برای روشن‌تر شدن مفهوم و ترجمه‌ی کلمه‌ی «ذلک» در ترجمه‌ی آیه‌ی دوم سوره بقره برای تدبّر:
این قرآن عظیم، آن کتابی است که وعده کرده بودیم و خبرش را در تورات و انجیل داده‌ایم و در لوح محفوظ نوشته‌ایم و در وحی و حقّانیّت آن هیچ شکّ و تردیدی نیست، و سراسر آن برای پرهیزکاران مایه‌ی هدایت و راه‌گشا است.

1) ghaf : در کتاب هیچ شکی نیست
با اینکه گفته شود در هدایت این کتاب برای متقین شکی نیست
دو امر متفاوت است .

1) شاه آبادی (داور) : این با ترجمه فاصله دارد و در حدود تفسیر است.

1) احمدی فقیه : به جای کلمه «آن» (اولی)، بهتر است در ترجمه از کلمه «این» استفاده شود.
2) ghaf : تذکر :
بهتر است منظور خالق را که همان ( ذلک ) هست آن ترجمه نمود
چون ما به جد میخواهیم بفهمانیم که منظور خود قرآن است میخواهیم هی بگوییم ( این ) و این اشتباهست .
این قرآن است که اشاره به دور دارد و میگوید آن و ما هی میگیم این
تضاد با منظور معنای الهی راه درستی نیست .
اگر از منظور او ( خالق ) بی اطلاعیم . راه توجیه را نرویم
3) احمدی فقیه : سلام و درود
چه خوب است نظرات خود را با ادبیات درست و با احترام بیان کنیم که بی شک نکات ارزنده ای برای همه پدیدار خواهد گشت.
کار ترجمه، کار ظریف و وقت‌گیر و زیبا و ارزش‌مند است. برای ترجمه به هر زبانی باید ادبیات آن را تا حد امکان یاد گرفت و در کار ترجمه به کار برد. بسیاری از واژه‌های عربی در جملات و آیات شریف قرآن حکیم اگر به صورت «تحت‌الفظی» به هر زبانی و از جمله پارسی، ترجمه شود، معنای درستی پیدا نمی کند. در ترجمه باید به معانی قبل و بعد و نیز بسیاری نکات دیگر از جمله تفسیرها و شأن نزول و غیره توجه داشت. بعد از انجام ترجمه چه خوب است به کارشناس ادبیات پارسی هم مراجعه کرد که مسلماً درس‌های بسیاری گرفته خواهد شد.
«ذلک» و «هذا»: ما نمی توانیم بگوییم قصد خدا این بوده و آن نبوده و باید این کلمه را به کار می برد؟ هنوز در بسیاری آیات کارشناسان عرب نتوانسته‌اند جواب دهند که چرا خداوند متعال آن لغت و کلمه را به کار برده است، چه رسد به ما پارسی زبانان؟!
ما این قرآن عظیم را در دست داریم و هیچ شکی در آن وجود ندارد!
در ترجمه و زبان پارسی و در ابتدای قرآن عظیم به «این» اشاره شده است، و به «این» قرآن کریم اشاره می‌کند. بعضی از آیات عظام هم که قبلاً با «آن» ترجمه کرده بودند بعد از چند سال و در ویرایش جدید آن را به «این» تغییر داده‌اند.
البته برای نشان دادن بزرگی و عظمت کتاب آسمانی «ذلک» به کار می رود!
و بسیاری از نکات دیگر...

1) ghaf : پرهیزکاران را راهنماست .... با اینکه بگوییم بدون شک پرهیز کاران را راهنمایی میکند متفاوت است
پرهیز کاران را راهنماست ... خب خیلی افراد دیگر هم پرهیز ندارن هم راهنماست
چون اگر راهنمایی نمیشدند که هدایت نمیشدند
اما تذکریست که اگر پرهیزکار باشیم بدون شک و تردید هدایت او فراگیرمان خواهد شد .
ضمن اینکه معنای پرهیز در ترجمه تحت واژه تقوی معنای صحیحی نیست .

1) ghaf : آن کتاب / نه ... این کتاب
ذلک با هذا متفاوت است
2) احمدی فقیه : البته برای نشان دادن بزرگی و عظمت کتاب آسمانی «ذلک» به کار می رود!
باید به ظرافت ها در امر ترجمه توجه بیش تری کرد.
ضمنا چه خوب بود اسامی کاربران با حروف «پارسی» نوشته می شد نه با حروف «لاتین»!! (سیمرغ قاف)!

1) احمدی فقیه : به جای کلمه «آن» (اولی)، بهتر است در ترجمه از کلمه «این» استفاده شود.

1) ghaf : این شرحه نه ترجمه
شرح ، نظر شخصیست
ترجمه باید کاملا خالص و بدون نظر شخصی باشه
2) جورابچی : بهتر است به اصول و انواع مختلف ترجمه مراتجعه نمایید.
3) احمدی فقیه : نکته آموزشی در امر ترجمه:
واحد ترجمه در بسیاری از موارد و به قولی تمام موارد «کلمه» نیست و «جمله» است.
برای ترجمه قرآن حکیم نیز حتی واحد ترجمه می‌تواند از «جمله» نیز فراتر رود و «آیه» باشد و نیز فراتر رود و «سوره» باشد و حتی فراتر رود و «کل قرآن عظیم» باشد.

1) احمدی فقیه : چه خوب بود اسامی کاربران با حروف «پارسی» نوشته می شد نه با حروف «لاتین»!! (سیمرغ قاف)!

1) علمدار .ب : اشاره به کتاب قرآن شده است نه شخص
2) گلی زاده : عالی بود ماشاالله
3) گلی زاده : عالی بود ماشاالله
4) گلی زاده : عالی بود

1) : سلام.اولا به احتمال زیاد خدا آن رو به کار برده برای احترام بیشتر به قرآن چون کلمه این یه نوع تحقیر به شمار میاد و بیشتر برای خطاب کردن گناهکاران در قرآن استفاده شده.دوما از معنی آیه به نظر میاد کسی که بخواد ازمواهب قرآن بهره مند بشه نخست باید پرهیزکار بشه و بعدا هم خدا به کمکش میاد و هدایتش میکنه

1) رمضانی (داور) : جمله «لا ریب فیه‏» خبر برای اسم اشاره است بنابراین ترجمه آن چنین می‌شود: آن کتابِ [با عظمتی‏] است که شک در آن راه ندارد.

1) رمضانی (داور) : لطفا منبع ترجمه را مشخص فرمایید.