اگر به سوی خداوند رفتی آن گاه می توانی از او کمک بخواهی و البته چه بخواهی و چه نخواهی کمکت خواهد کرد.

با اکراه و از سر دلخوری و سیری دین را پذیرفتن باعث می شود هم مزه ی شیرین آن حس نشود هم باعث طغیان و سرکشی می شود . همیشه شخص فکر می کند به طور حتم چیز بهتری بوده که از آن سلب شده است و به این ترتیب آرام و قرار از او سلب می شود. اکراه خوب نیست، خداوند کمک کند که با اکراه کاری انجام دهیم و نه به اکراه کسی را وادار به انجام کاری کنیم. باورم این است یکی از کمالات بزرگ این گونه اتفاق می افتد؛ این گونه انسان از قید و بندهایی که باعث کندی حرکت تعالی روح او می شوند نیز آزاد می گردد.

ناچیز بودن و کوچک بودن بندگان نسبت به همه چیز بودن و کامل بودن همه ی کمالات خداوند چقدر برجسته شده است. این از آن نکات ظریف خلقت آدمی است که از سوی خداوند و با اراده اش اتفاق افتاده که با همه ی بزرگی انسان باز عظیم تری خلق شده است که آدمی خود را هیچ می بیند و این آیه چقدر زیبا از سرکشی آدمی جلوگیری می کند.

این جا در حقیقت مثالی زده می شود از اعتماد به خداوند و این که این دسته افراد در هر موقعیت و جایگاهی قرار بگیرند خوب می فهمند که همه آنها ظاهری بیش نیست و نمونه ی آن در عصر حاضر امام خمینی (ره) عزیز است که چه وقتی در اتاقی در یک شهر کوچک قرار دارد بزرگ است و چه وقتی چهارده سال تبعید می شود، باز بزرگ است و خم به ابرو نمی آورد و چه رهبر یک ملت می شود باز هم بزرگ است و در همه ی این حالات که هر کدام یک آزمایش بسیار بسیار سخت الهی است همان است که دیدیم. در واقع او همواره امام خمینی بود چه به او می گفتیم امام، چه نمی گفتیم! با گفتن ما چیزی به او اضافه نشد. با نگفتن ما هم چیزی از او کم نشد. با لباس، بی لباس، با پول، بی پول، با غذا، بی غذا، با قدرت، بی قدرت، با ثروت، بی ثروت، با مقام، بی مقام، با کس، بی کس؛ او همواره امام خمینی باقی ماند.

وقتی همسر با همسر، والدین با فرزند، آموزگار با کار آموز، دوست با دوست و ... صحبت نکند و سخن نگوید از همه چیز بدتر است.

وجود نشانه های خداوند در طبیعت و عبرت نگرفتن از آن مصداق همین آیه است و آن دسته از افراد که درس می گیرند چقدر اندک هستند، درست مانند افراد وارسته.

شجره نامه ای از "عزیر" پیامبر در دست می باشد و این که وی در کدام عصر و دوره بوده است؟ اگر تاریخچه ای از زندگی وی می دانید، لطفاً بیان کنید.

فلسفه انفاق چیست؟

چگونه ممکن است بین آزادی انسان (اختیار) و ناراحت شدن خداوند برای انحراف بنده را جمع کرد؟!