1)
عطار : "شرّ بزرگ این نیست که مردم خدا را نمی شناسند، خطر بزرگ تر آن است که چیزی را جای خدا قرار دهند که خدا نیست"
برگرفته از کتاب (تربیت چه چیز نیست؟ -دکتر کریمی)
وکتاب (والدین آگاه، فرزندان دلخواه - سیّد محمدرضا پیغمبری)
هیچ کس نمیتواند آفریدگار ونظم جهانی را مُنکِر کند ؛
أمّا میتواند هر إسمی براش بگذارد یا جاگزین کند؛ مانند:
طبیعت
انرژی
قوّه نامرئی
پول
صدفه(تصادفی- خود بخود)
علم
همینتوری
از أبد
هنوز کشف نشد
خودی
جادو
إلاه
آلِهه
...
خدا شد خودم یا خودم شد خدا؟
...
هرچی باشد ؛ الله نباشد!
علّتش ساده:
أگه ما الله الصمد قبول نکنیم تنها آفریدگار وحاکم ومالک باشد؛ بس مجبور نیستم از دستورات قرآن إطاعت کنیم وضوابط وراه مستقیم که تعیین کرد دنبال کنیم.
بلکه راه إنتخاب کنیم دلخواه خودمان وبرای خودمان یه خداوند إنتخاب کنیم که به میل ورغبات وطبق خواستهایمان ومطابق رفتارمان وأمیالمان باشد ..
وآزادی دلخواه خودمان بدست بگیریم؛ ورهائی از قیود وضوابط مطالبه کنیم وبا هیچ کس یا چیزی ربطی هم ندارد.
خودمان وخدای خودمان بشیم وباشیم.
...
غافلیم(یا به غفلت کشیده میشیم) از اینکه خواسته هامان وآرزوهامان وحیات طیّبه ...
نزد الله الرحمان الرحیم، هست وبس.
"ربّ إبنِ لی عندک بیتا فی الجنّة"
لذا شرط اوّل برای مسلمان :
عقیده به "لا إله إلّا الله" باید باشد؛
(همه خدایان تاحالا که میشناسیم باید از ذهنمان وزندگیمان طرد کنیم وپاک کنیم)
تا به پناهگاه الله الرحمان الرحیم وارد بشیم.
ومجوّز این ورود فقط وفقط
"بسم الله الرحمن الرحیم"
وهیچ عبارتی دیگر اثری نخواهد داشت.
وقابل قبول هم ندارد ونیّت پاک (باید باشد) کافی نیست.